Academia.edu no longer supports Internet Explorer.
To browse Academia.edu and the wider internet faster and more securely, please take a few seconds to upgrade your browser.
2017
…
21 pages
1 file
İstanbul’da hızla artan nüfus; şehrin tarihi, doğası ve saymakla bitmeyen güzelliklerinin zarar görmesine neden olmakta, hatta yok olmasına zemin hazırlamaktadır. 1950 yılında 1.166.477 kişi olan İstanbul nüfusu, 2015’te 14.657.434 kişiye ulaşmıştır. İstanbul’da yaşanan nüfus artışı, birçok sorunun ana kaynağını oluşturmaktadır. Özellikle yönetimsel alanda ortaya çıkan sorunları çözmek için şehrin idari yapısında değişiklikler yapılmıştır. Bu çalışmada; 1950-2015 döneminde, İstanbul’da nüfusun gelişimi ve ilçelere dağılımının ortaya konulması amaçlanmıştır. Nüfus artışı ve nüfusun dağılımına paralel olarak İstanbul’un ilçe sayısı da artmıştır. 1950 yılında 16 olan İstanbul’un ilçe sayısı, 2008 yılında 39’a çıkmıştır. Nüfusunun ilçelere dağılımı incelendiğinde; İstanbul’da ulaşım, su, çevre, eğitim, güvenlik vb. sorunların büyüme süreci de adım adım izlenebilmektedir. İstanbul’da nüfusun ilçelere dağılımı şehrin planlanmasında ve yönetilmesinde hayati bir önem arz etmektedir.
ESKİ İSTANBULLULAR, YENİ İSTANBULLULAR, 2009
İstanbul, coğrafi konumundan dolayı tarih boyunca dünya üzerindeki en önemli ve en büyük kentlerden biri niteliği kazanmış, günümüze değin çok farklı medeniyetlere ev sahipliği yaparken nüfus dinamiklerini ateşleyen bir cazibe merkezi haline gelmiştir. Dinamik bir nüfusa sahip olması ise kenti bilinen en büyük metropollerden biri haline getirmiştir.
Planlama Dergisi, TMMOB, Şehir Plancıları Odası Yayını, 2007
Sosyal bilim olarak tarihin sayısallaşması, nümerik bir tarih anlayışı insanın dününü rasyonel kıstaslarla, ölçütlerle algılayabilmesine olanak sağlıyor. Sayısallaşma büyük ölçüde rasyonelleşme, çağdaş ekonomik yapıların gündeme gelişiyle güç kazanıyor. Pre-kapitalist toplumların değerlendirilmesinde karşılaşılan en büyük güçlük sayısal veriler yetersizliği. Çoğu kez devlet katında nümerikleşme var, ama toplum kesimi bundan yoksun.
Asos Journal, 2016
Abstract In this study, it is discussed the changes in the share of provinces (1950-2015) in Turkey population. Also, it is examined the residential rate in other provinces of population and the comparison with the total population. According to the results, it has been change proportionally in the ranking of provinces between 1950-2015. In 1950, While the first five province was Konya (3.7%), İstanbul (3.5%), Ankara (3.1%), İzmir (2.9%) and Sivas (%2.8), it has changed as İstanbul (9.7%), Ankara (4.4%), İzmir (3.3%), Konya (2.8%) ve Adana (2.6%) in 2015. Generally, the sha- re of the provinces which birth rates and growth rate of the population are high is more than other provinces. The migrations have been also effective in residential rate in other provinces of population. In 1950, a large proportion of Turkey’s population was resided in the birthplace. Because, the migrations were not high in this period. In 2015, the residential rate in other provinces of population has increased in all provinces. Also, the difference between the provinces has increased. The higher residantel rates of outside of birth province were East Black Sea and Thrace in 1950. It has seen the highest rates especially in the provinces of eastern of Central Anatolia (Upper and Middle Kızılırmak Departments), Eastern Anatolia and Black Sea Regions in 2015. Really, in these provinces, the more than 60% of the population birth in this provinces has lived in another provinces. Because, it has migrated too much from these provinces to others. When the population birth in provinces compared with the total population of the provinces, it has observed difference between 1950 and 2015. While there wasn’t much difference between provinces in 1950, the difference increased in 2015. Generally, the total population of the provinces has higher than provincial births in provinces which migration is less. Despite that, the population birth in provinces has higher than total population of the provinces which the migration is high. Öz Bu çalışmada illerde doğan nüfusun, Türkiye toplam nüfusundaki payı ve değişimi (1950-2015) ele alınmıştır. Ayrıca illerde doğan nüfusun başka ilde, yani doğduğu il dışında ikamet etme oranı ve toplam il nüfus ile karşılaştırılması da incelenmiştir. Elde edilen sonuçlardan biri, payın dağılımında illerin sıralamasının değişimi ile ilgilidir. 1950 yılında Türkiye toplam nüfusunun doğduğu il bağlamında Konya (%3.7), İstanbul (%3.5), Ankara (%3.1), İzmir (%2.9) ve Sivas (%2.8) şeklinde olan ilk beş il sıralaması, 2015 yılında İstanbul (%9.7), Ankara (%4.4), İzmir (%3.3), Konya (%2.8) ve Adana (%2.6) şekline dönüşmüştür. Genellikle doğum oranlarının fazla olduğu ve yoğun göç almasından dolayı, nüfusun artış hızının yüksek oranda gerçekleştiği illerin payı da yüksek olmaktadır. İllerde doğan nüfusun başka ilde ikamet etme oranında da özellikle göçlerin büyük etkisi olmuştur. Henüz göç hareketliliğinin yoğun bir şekilde başlamadığı 1950 yılında, illerde doğan nüfusun önemli bir bölümünün doğduğu ilde ikamet ettiği anlaşılmaktadır. 2015 yılında ise, ilde doğup da, başka ilde ikamet edenlerin oranının tüm illerde genel olarak yüksek olduğu ve ayrıca iller arasındaki farkın da açıldığını söylemek mümkündür. Buna göre, 1950 yılında, doğduğu il dışında ikamet etme oranı bağlamında Doğu Karadeniz ve Trakya’daki iller, yüksek oran ile ön plana çıkmaktadır. 2015 yılına gelindiğinde, yüksek oranların özellikle İç Anadolu Bölgesinin doğu yarısı (Yukarı ve Orta Kızılırmak Bölümleri), Doğu Anadolu ve Karadeniz bölgesi illerinde daha belirgin olduğunu söylemek mümkündür. Nitekim bu illerde doğan nüfusun %60’sından fazlası, yoğun bir şekilde göç vermeleri sonucunda, başka illerde ikamet etmektedir. İllerde doğan nüfusun toplam il nüfusundaki oransal karşılaştırması, başka bir ifade ile, ilde doğan nüfusun il nüfusundan oransal anlamda ne kadar az veya yüksek olduğuna bakıldığında 1950 ile 2015 yılları arasında farklılıklar olduğu görülmektedir. 1950’de illerin sahip olduğu oranlarda aradaki farkın çok yüksek olmadığı, buna karşın 2015 yılında farkın çok açıldığını söylemek mümkündür. Genel itibariyle ifade etmek gerekirse, göçün az verildiği illerde il nüfusu lehine, göçün fazla olduğu illerde ise Türkiye’deki toplam il doğumluların lehine bir durum görülmektedir.
2016
Uluslararasi Bakalorya bitirme tezi olarak A dersi kapsaminda hazirlanan bu calismada 1950’li yillarda iktidara gelen Demokrat Parti’nin ekonomi politikasinin toplumu nasil etkiledigini anlatilmistir. Konu; Istanbul basta olmak uzere buyuk sehirlerde yol ve bina yapimlarinin artmasiyla yasanan vasifsiz isci gucu acigi, 1950’li yillarda Anadolu cografyasinda yasayan genclerin hicbir hayat tecrubesi olmadan gittikleri Istanbul’da yasadiklarini anlatan Orhan Kemal’in Gurbet Kuslari adli romani uzerinden islenmistir. Tezin giris bolumunde arastirma sorusunda gecen sozcuklerin tanimlari, yapitin bu arastirma sorusunu nasil isledigi aciklanmistir. Istanbul’a goc eden figurlerin yasadiklari degisimler, birbirleriyle kurduklari iliskilerle aciklanmistir. Sonrasinda bu degisimlerin yasanmasinin nedenleri, donemin siyasi ve toplumsal sartlari goz onunde bulundurularak analiz edilmistir. Sonuc bolumunde ise bu degisimi yasayan figurlerin degisim oncesi ve degisim sonrasi kisilikleri karsilasti...
Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
Bu makale Tanzimat Fermanı’nın okunmasından hemen sonra İstanbul’un demografik görünümünü tasvir etmek amacıyla aylık nüfus raporlarını ele almaktadır. Aylık nüfus raporları en sade anlatımla, doğum, ölüm, gelen ve giden göç (nakl-i nüfus) ile İstanbul’u misafir olarak ziyaret eden tebaa ve yabancıların miktarları gibi nüfus üzerinde meydana gelen değişimleri sunan jurnallerdir. Müslüman, Rum, Ermeni, Katolik, Yahudi ve Roman unsurlardan oluşan Bilâd-ı Selâse (Eyüp, Galata ve Üsküdar) de dâhil olmak üzere İstanbul nüfusu hakkında raporların sunmuş olduğu veriler çeşitli parametrelere göre analiz edilmiştir. İstanbul nüfusunun dinî cemaat/milletlere göre dağılımı, aritmetik artış/düşüş eğilimleri, yetişkin/çocuk ölüm oranları, coğrafi hareketlilik ve göç gibi konularda çeşitli çıkarımlar yapılmıştır. İstanbul ve taşra arasındaki göç (nakl-i nüfus) ve misafirlik kapsamında değerlendirilen geliş/gidişlere dair veriler üzerinden coğrafi hareketliliğe dair tespit edilen bazı bulgular pay...
MEGARON / Yıldız Technical University, Faculty of Architecture E-Journal
The aim of this study is to determine how physical expansion and urban redevelopment affect the population distribution and population mobility in the metropolitan area of Istanbul. In the study, the spatial change of the population at the district and neighbourhood level in the 2013-2017 period was examined. In the first stage, the population change, macro-form developments, housing production in the 2000-2017 period were examined and the magnitude of the spatial change was revealed. And in the second stage, the spatial distribution of population mobility in the city was examined. The study covers 39 districts in the metropolitan area of Istanbul. In order to determine the urban change, the built environment in the metropolitan area of 2000, 2007, 2012, and 2017 were compared and for this purpose, the CORINE database, Google, and Yandex maps were used. The population data of the same period were obtained from the general population census and address-based population registration system database for the neighbourhood and district levels. Population mobility between districts was obtained from the TurkStat intra-and inter-provincial migration database. In addition, one of the most important indicators explaining population mobility and spatial concentration in the metropolitan area is building occupancy permits on a district basis, and these data were obtained from the TURKSTAT Construction Statistics database. Some of the variables were obtained from previous studies on Istanbul. "Stratified regression analysis" was used in the study. When the net migration data of the districts of Istanbul received from both other provinces and other districts of Istanbul are evaluated; districts that receive immigration from both other provinces and other districts of Istanbul (Region-I) are Esenyurt, Sancaktepe, Arnavutköy, Tuzla, Çekmeköy, Beylikdüzü, Büyükçekmece, Silivri, Şile, Çatalca, Maltepe, and Başakşehir districts. The districts that give population to other provinces but receive immigration from other districts of Istanbul (Region
Loading Preview
Sorry, preview is currently unavailable. You can download the paper by clicking the button above.
İstanbul Üniversitesi, 2019
Göç Dergisi, 2019
FİKRİYAT DERGİSİ, 2021
Current Perspectives in Social Sciences,, 2024
Karadeniz İncelemeleri Dergisi, 2022
Geçmişten Günümüze Göç II, 2017
Amasya Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 2024
Muhammed Mustafa ÖZDEL, Ali MEYDAN, 2019
Uluslararası Yönetim Akademisi Dergisi, 2023
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Tarih Bölümü Tarih Araştırmaları Dergisi, 2004
Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
DEĞİŞEN İSTANBUL'UN KENTSEL ÇEVRESİNDEN SEÇMELER, 2022
SAKARYA ZAFERİ VE HAYMANA V, 2023
Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2018
Journal of the Human and Social Science Researches, 2023