While the new media, particularly the internet, becomes an important research area in communication studies, there occur many approaches on the structural role of the technology, which is developing rapidly and constantly in the social communication process. The aim of this study is to classify the academic approaches about the new media and politics. The classification of the approaches was done in the base of interactive democracy -also called internet democracy- discussion: the electronic democracy approach, public space oriented approaches and social capital approach. Despite the approaches were classified, it’s seen that they related with each other and they intersect within some points.

İletişim; İnsan olduğunu fark etmek ve karşımızdakilere insan olduklarını fark ettirebilmektir. Çünkü; Fark İletişimle Başlar…

Çok sayıda bilim insanları yeni medyayı farklı kriterler kullanarak tanımlamaya çalışmıştır. Bazı bilim insanları yeni medyanın teknolojik özelliklerine vurgu yaparken bazı bilim insanları ise yeni medyayı geleneksel medya ile ilişkilendirmiştir. Williams vd. (1994) yeni medyanın, yeni hizmetler sunan ya da var olanları geliştiren mikro elektronik, bilgisayar ve telekomünikasyon uygulamaları olduğunu vurgularken; Negroponte (1995), yeni medyayı eskisinden ayıran en önemli unsurun fiziksel atomların yerine sayısal bitlerin iletimi olduğunu belirtmektedir; Pavlik (1998) ise medya tüketicisi için yeni ve eski medya arasındaki temel farkın kullanıcı için daha fazla kontrol ve seçim olduğunu (aktaran, McMillan, 2006: 205-229) vurgulamaktadır. Van Dijk (1999: 7) yeni medyanın, "iletim linkleri ile metin, veri, görüntü ve/veya ses gibi içeriklerin yüklenmiş olduğu farklı aygıtlara monte edilebilen yapay belleklerin bir birleşimi olduğunu" belirtirken; Törenli (2005: 88) ise yeni medyanın, "bir bölümü bilgisayarlara (bilgi-işlem) özgü işlemleri, bir bölümü ise iletişim araçlarına XX. yüzyılın son çeyreğinden, yaklaşık olarak 1970'lerden itibaren, gerçekleşen teknolojik gelişmeler yeni medyanın ortaya çıkmasını mümkün kılmıştır. Bu dönemde, elektronik iletişim teknolojileri ile bilgisayarların iletişim alanında yaygın olarak kullanılmasıyla birbirinden çok kesin çizgiler ile ayrılan iletişim sistemleri arasındaki sınırlar geçerliliğini yitirmeğe başlamıştır. Bir zamanlar birbirlerinden farklı olarak nitelendirilen ve ayrı olan kitle iletişim araçları, telekomünikasyon ve bilgisayar sistemleri (veri iletişimi) iç içe geçerek yöneşme içerisine girmişlerdir (Uğur, 2003: 95). Günümüzde ise bu üç alanın bütünleşmesi daha da belirginleşmiş ve bu bütünleşmenin meydana getirdiği Yeni Medya, Bilişim Teknolojileri veya Bilgi ve İletişim Teknolojileri adı verilen sistemler iletişim sektörüne hâkim olmuşlardır. Yazılı basın, radyo yayıncılığı, film endüstrisi ve televizyon yayıncılığı ise bu dönemde geleneksel medya olarak isimlendirilmiştir (Gorman ve McLean, 2005: 185). *

YENİ MEDYADA GÜNCEL TARTIŞMALAR, 2024

Zeitschrift für die Welt der Türken / Journal of World of Turks (Türklerin Dünyası Dergisi), 2022

Bu çalışmada, geçmişi yirminci yüzyılın ilk çeyreğine kadar dayanan yeni medya kavramının kendi kendini denetleme süreci olarak bilinen yeni medya özdenetimi üzerinde durulmuştur. Yeni medyaya erişimin kolaylığı insanların duygularına hitap etmekte, paylaşım siteleri ve sosyal medya uygulamalarında her anlarını yazılı ve de görsel olarak paylaşmak istemektedirler. Yeni medyayı aktif olarak kullanan insanların çok fazla görünür olmak istemesi de mahremiyet olgusunun kalkmasına neden olmaktadır. Bu bağlamda düşünüldüğünde geleneksel medyaya göre yeni medyada etik konusunda daha az dikkat edildiği görülmektedir. Yeni medya mecralarını aktif olarak kullananlar için paylaşılan içeriklerin doğruluğu, niteliği önemli olmamaktadır. Önemli olan içeriklerin üretilip tüketilmesidir. Bu üretilen içerikler saniyeler içerisinde paylaşılmakta ve çok kısa sürede unutulmaktadır. Medya içeriklerini tüketen, güvenilirliği olmayan ve de mahremiyete önem vermeyen bir yapıda kültürle karşılaşılmaktadır. Tüketim odaklı kültürün giderek arttığı toplumlarda yeni medya özdenetimi de önemsenmesi gereken konular olarak görülmeye başlanmıştır. İzleyici/okur temsilcisi, sivil toplum kuruluşları ve yasa yoluyla kurulmuş olan resmi kurumlar olmak üzere üç şekilde gerçekleştirilen yeni medya özdenetiminin kavramsal ve işleyişteki rolü sorgulanmıştır. Yeni medya bireylere kurumsal bir kimlik altında olmadan içerik üretme ve bunu yayma fırsatları sunmaktadır. Bu şekilde üretilen içerik herhangi bir değer yargısı ve ilkesel normlara bağlı olmayabilir. İçeriğin özgünlüğü de tamamen bireyin değer yargılarına bağlı olarak sunulur. Bu araştırmada yeni medya özdenetiminin bir kavramdan öteye gidip gitmediği, bir karşılığının olup olmadığı tartışılmıştır. Yeni medyadaki asıl sorunun bireysel içerik üretiminden kaynaklandığı vurgulanmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden betimsel analiz kullanılarak gerçekleştirilen bu araştırmayla yeni medya ve özdenetiminin önemi ortaya konmuştur

Selçuk İletişim, 2020

ÖZET Modern dönemin kültür anlayışının, kitle iletişim araçlarının ve teknolojisinin eleştirisini yapan Frankfurt Okulu ve Kültürel Çalışmalar'ın düşünürlerinin söylemleri günümüze de ışık tutmaktadır. Dahası geleneksel iletişim teknolojileri ile üretilen kültür biçimlerine yönelik eleştirel bakış açısı, günümüz yeni medyası aracılığıyla yeniden üretildiği düşünülmektedir. Bu bağlamda çalışmanın amacı; geleneksel kitle iletişim araçlarının eleştirisini barındıran 'Kitle Kültürü', 'Kültür Endüstrisi', 'Elitist Kültür' ve 'Popüler Kültür' kavramlarının, günümüz kitle iletişim teknolojileri açısından yeniden üretiminin bir okumasını yapmaktır. Bu nedenle çalışmada günümüz kitle kültürünü, dolayısıyla kültür endüstrisini yansıtan sosyal medyaya atıfta bulunularak, teorik bir tartışma yürütülecek ve kitle iletişim araçlarına yönelik düşüncelerin yeniden üretimine dikkat çekilecektir.

DİJİTAL MEDYANIN TOPLUMSAL DİNAMİKLERI, 2021

Teknolojik yenilik dinamik, yıkıcı bir kuvvet olarak görülmektedir. Dijital yerliler olarak tanımlanan günümüz çocukları ve gençleri, mobil medya tarafınndan geliştirilen ve sürekli değişen bir dijital ekosistemdedirler. Bazı yaklaşımlara göre tarihimizde ilk kez kullanıcı dostu ve kolay erişilebilir ekran medyası, gençliği geniş bir sosyal öğrenme ve davranışsal deneyime adamıştır (Shifrin vd., 2015). Medyanın gerçekliği inşa etme gücü (Couldry, 2000: 3), günümüzde sosyal ağlar üzerinde de görülmekte, medya, gerçekliği gelenekselden farklı olarak çevrimiçi ortamlarda yeniden üretmektedir. Medyanın toplumun sosyal, kültürel, politik veya ekonomik güç yapıları çerçevesinde geniş bir rolü vardır(Van Dijk, 1996). Medya, gerçekliği yeniden üretirken, sosyal ağlarda gerçekliğe ve insanı ilgilendiren olay ve durumlara ilişkin gerçekliğe, mevcut duruma dikkat çekmeye çalışan birçok oluşum, kullanıcı gözlenmektedir. Bu oluşum ve kullanıcılar genellikle mizahi unsurlardan yararlanarak olay ve durumları ironik şekilde sunmaktadır. Sosyal medya ortamlarının çeşitlenmesi ve popülerleşmesi bu noktada önem arz etmektedir. Bir başka önemli olan şey ise yeni medyanın çeşitli kanalları aracılığı ile kullanıcı yansımasının temsiliyet, görünürlük noktasında çeşitlenmiş olmasıdır. Günümüzde Instagram üzerinde görselleri montelemek suretiyle birtakım mesajlar veren birçok kullanıcı/hesap bulunmaktadır

Increased interactivity in mass media has deepened the illusion that exists in social life.The illusion that comes through the historical process has manifested itself in several ways. Individuality was experienced in an illusion; citizen understanding of Ancient times, in dogmatic atmosphere of the Middle Ages, and finally in the Modern human of the modern age. The illusion that exist within society are surrounded by the tools of communication that the individual has developed since its existence.Each communication tool has taken over the narrative and formal characteristics of the communication tool before it and has developed an increase in the illusion.The communication tool used was not independent of the current social transformation and developed a distinctive economic, political and social language.Beginning with the printing press, the emergence of the modern individual has developed simultaneously with the tools of communication, which continues with new media technologies. Communication tools that contribute to social transformation have also played an active role in reducing the individual to an object within the established industrial society. In every era people fleeing the chaos of social life or seeking information have been caught up in the mass media In the period when oral culture was dominant, bards and poets performed narratives, while novels and newspapers in written culture and television in visual culture assumed this mission. In our age, this mission is now in New Media tools. The New Media has revealed a new mass culture that, continues not to break the illusion. This new mass culture also consists of areas of interaction that are monitored by algorithms, where their collected data is continuously generated as commercial value. In light of all these, the study examined the illusion of individuality in the historical process. The increased interaction possibilities of the individual in the mass media have been explained by examples and their relationship with the illusion has been revealed. Finally, the illusion of individuality in new media environments has been examined through social media platforms, which are the area where individuals encounter it most. On the other hand, economic surveillance and limitation of v interaction areas were discussed through filter bubbles and new areas of mass culture were revealed in detail. It has been revealed that New Media does not expand social and individual areas as stated, but rather perpetuates the illusion.