Abstract Turkey is a country of origin, a country of destination and a transit country in terms of migration, due to its history and geographical location. In Turkey, since the beginning of the 20th century, a number of migrations were encountered and accompanied with migration politics projecting the characteristics and conditions of different periods. The processes that created the decisive migration periods of Turkey are the migrations between the last period of the Ottoman Empire and the foundation process of the Turkish nation-state, the labor migrations from Turkey to the North-Western Europe and the refugee migrations, which have increased since the early 1990s. On the other side, the international agreements that Turkey is a party, the harmonization process of the European Union (EU) and the Justice and Development Party’s (JDP) foreign policy are shaping today's Turkish migration policies. In this article, the phenomenon of migration will be evaluated within the framework of the migration policies and the (JDP) foreign policy effects on the migration policy and refugee regime. The historical analysis of migration and migration policies in Turkey will be followed by focusing on issues such as the migration and refugee regime, measures against irregular immigration, visa policies and institutionalization of migration, especially since the beginning of 2000s. Özet Tarihi ve bulunduğu coğrafi konumu gereği göç alan, göç veren ve transit ülke özelliği taşıyan Türkiye’de, 20. yüzyıl başından bu yana pek çok farklı göç olgusu ile karşılaşılmış ve dönemin ve şartların özelliklerini yansıtan göç siyasetleri uygulanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu son dönemi ve Türkiye Cumhuriyeti ulus-devlet kurulum süreci göçleri, Türkiye’den Kuzey-Batı Avrupa’ya emek göçü ve devamında farklı göç çeşitleri ve 1990’lardan beri ivmeyle artan göç çeşitleri olarak üç ana başlıkta toplanabilecek olan göç süreçleri Türk göç siyasetinin belirleyici dönemlerini oluşturmuşlardır. Diğer taraftan, Türkiye’nin taraf olduğu uluslararası anlaşmalar, Avrupa Birliği (AB) uyum süreci ve Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) dış politikası günümüz göç politikalarını şekillendiren unsurlardır. Bu makalede, göç olgusu, göç politikaları çerçevesinde değerlendirilecek ve AKP dış politikasının Türkiye’deki göç ve mülteci rejiminin yapısına olan etkileri incelenecektir. Türkiye’de göç ve göç siyasetlerinin tarihi analizini takiben, özellikle 2000’li yıllardan itibaren Türkiye’nin göç siyaseti, göç ve mülteci rejimi, düzensiz göçe karşı aldığı önlemler, vize politikaları ve kurumsallaşma gibi konular üzerinde durulacaktır.

Moment Dergi, 2015

Tarihi ve bulunduğu coğrafi konumu gereği göç alan, göç veren ve transit ülke özelliği taşıyan Türkiye'de, 20. yüzyıl başından bu yana pek çok farklı göç olgusu ile karşılaşılmış ve dönemin ve şartların özelliklerini yansıtan göç siyasetleri uygulanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu son dönemi ve Türkiye Cumhuriyeti ulus-devlet kurulum süreci göçleri, Türkiye'den Kuzey-Batı Avrupa'ya emek göçü ve devamında farklı göç çeşitleri ve 1990'lardan beri ivmeyle artan göç çeşitleri olarak üç ana başlıkta toplanabilecek olan göç süreçleri Türk göç siyasetinin belirleyici dönemlerini oluşturmuşlardır. Diğer taraftan, Türkiye'nin taraf olduğu uluslararası anlaşmalar, Avrupa Birliği (AB) uyum süreci ve Adalet ve Kalkınma Partisi (AKP) dış politikası günümüz göç politikalarını şekillendiren unsurlardır. Bu makalede, göç olgusu, göç politikaları çerçevesinde değerlendirilecek ve AKP dış politikasının Türkiye'deki göç ve mülteci rejiminin yapısına olan etkileri incelenecektir. Türkiye'de göç ve göç siyasetlerinin tarihi analizini takiben, özellikle 2000'li yıllardan itibaren Türkiye'nin göç siyaseti, göç ve mülteci rejimi, düzensiz göçe karşı aldığı önlemler, vize politikaları ve kurumsallaşma gibi konular üzerinde durulacaktır.

Kredi krizinden finansal krize ve finansal krizden de küresel krize dönüĢen ekonomik kriz, devletlerin uluslararası siyaset çizgilerinde de önemli kırılmalara neden olmuĢtur. Türkiye'de ise krizin kendisini iyice hissettirmeye baĢladığı dönemlerde, özellikle medyada bu söylemin yerini alan dıĢ geziler yapılmıĢ, tansiyon yüksek tutulmamaya çalıĢılmıĢ ve en önemli geliĢme olarak tanımlayabileceğimiz Prof. Dr. Ahmet DAVUTOĞLU'nun DıĢiĢleri Bakanı olarak atandığını belirtebiliriz.

II. Uluslararası Göç ve Mülteci Kongresi Bildirileri 6-7-8 Aralık 2018 Düzce/Türkiye, Yayına Hazırlayan: Prof. Dr. İlhan GENÇ Doç. Dr. Metin KILIÇ Dr. Öğr. Ü. Şevket Ercan KIZILAY Dr. Öğr. Ü. Cihan ERTAN, Düzce Üniversitesi Yayınları, Düzce, 2019, ss. 566-584., 2019

Özet: 2016 yılında zorunlu nedenlerle ülkesinden ayrılmak zorunda kalan (refugee) 25,9 milyon İnsanın 3,1 milyonuna Türkiye ev sahipliği yapmaktadır. Türkiye sınır komşusu olan Suriye'de yaşanan iç savaştan kaçan Suriyelilere sınır kapılarını açma kararıyla 2016 yılında en fazla mülteci kabul eden ülke sıfatına sahip olmuştur. Dünyada ise uluslararası göçmen sayısında yaşanan artış, dünya nüfusunun artışından daha hızlı gerçekleşmektedir. 2010 yılında 220 milyon olan uluslararası göçmen (International migrants) sayısı 2017 yılında 258 milyona ulaşmıştır. Bahsi geçen bu sayılar, Türkiye'de ve dünyada göç politikalarının ve yönetiminin ne kadar önemli olduğunu gerekçelendirmektedir.1990'ların sonunda başlatılan Türkiye'nin Afrika ülkelerine açılım politikasıyla Türkiye, Sahraaltı Afrika ülkeleri için ekonomik, siyasî ve ticarî açıdan çekim merkezi haline gelmiştir. Günümüzde Afrika kaynaklı uluslararası göçmenlerde yaşanan ciddi artış, Türkiye'nin göç politikalarında Afrikalı göçmenlere daha çok önem ve dikkat atfetmesi gerektiğini göstermektedir. Türkiye için henüz tehdit oluşturmasa da ülkede artan Afrikalı göçmen, mülteci ve sığınmacı sayısı zaman içinde iyi yönetilemediği takdirde çeşitli krizlere neden olacaktır.Çalışmanın amacı, Türkiye'nin göç politikalarında Afrikalıların konumunu saptamak, bütüncül bir göç politikası içinde Sahraaltı Afrika kaynaklı göçün gelişimini gözlemlemek ve konuyla ilgili revizyonsit politikaların özelliğini belirlemektir.Çalışmanın ana hipotezi, göçün uluslararası bir kriz olduğundan, birtakım krizler gibi küreselleştiğinden ve bu krizin çeşitli politikalarla/planlamalarla aşılması gerektiğinden hareketle Türkiye'ye yapılan Sahraaltı Afrika kaynaklı göçün tehditten çok fırsata dönüşebileceğiyle ilgilidir. Buna göre çalışmanın birinci bölümünde göç; kuramsal ve kavramsal olarak ele alınıp incelenecek ve uluslararası güvenlik kavramı içinde değerlendirilecektir. İkinci bölümde uluslararası sistemde göç politikası ve yönetimi ele alınacaktır. Çalışmanın üçüncü ve son bölümünde ise Türkiye'nin göç politikasında ve yönetiminde Sahraaltı Afrika ülkelerinden gelen sığınmacıların durumu tespit edilerek ileride karşılaşılabilecek sorunlara çözüm önerileri sunulacaktır. Abstract: In 2016, Turkey hosted 3,1 million of 25,9 million refugees. In the same year, Turkey was titled as the country with the largest refugee population worldwide with its decision of an open border policy for Syrians who fled the Syrian Civil War. On the other hand, in the World, the number of international migrants worldwide has grown faster than the world's population. The number of international migrants, which was 220 million in 2010 reached 258 million in 2017. These numbers give justification to why immigration policy and management is so important for both the world and Turkey's policy. Turkey is an attractive spot for Sub-saharan African countries (in terms of economic, political and commercial) because she adopted the Action Plan for Opening Up to Africa in the late 1990's. Today there is an increase in the number of African immigrants which the Turkish immigration policy should give more importance and attention. Today African immigrants are not a problem for Turkey but the increase of African immigrants may cause several crises if not well managed.The aim of this study is to determine the position of Africans in Turkey's immigration policy, to monitor the increase of migration from Sub-Saharan Africa and to determine the nature of the revision based policies. The main hypothesis of this article, migration is an international crisis and this crisis must be overcome. Sub-Saharan African origins emigrated to Turkey may be an opportunity rather than a threat. In the first part of the study migration will be examined and analyzed in the concept of international security. In the second part migration policy and management in international system will be discussed. In the third and final part of the study, Turkey's immigration policy and the management of the status of immigrants from sub-Saharan African countries will be identified and solutions presented for the future problems that may be encountered.

Cihannüma Dergi, 2020

Uluslararası İlişkiler Dergisi, 2017

Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2017

The foreign policy of a state, though original and independent, is directly intertwined with its relations with neighboring states and with other non-neighboring states. For this reason, foreign policy determines the nature of interstate relations. A good analysis of the foreign policy of a state cannot be obtained without examining these periods. It has passed through many turbulent periods from the establishment of the Republic of Turkey to the day-to-day. World War II, military coups, economic depression and many other turbulent cases could be mentioned. However, TurgutÖzal period has created a positive atmosphere for Turkey. At the basis of this positive atmosphere, it is seen that there are goals such as economic recovery, democratic development, good relationships with neighbors and a new direction in foreign policy. In this context, the article examines the political, economic and civilian policies of TurgutÖzal in Turkey foreign policy withneighboring states, especially European states and the United States

Öz Bu çalışma, Türk dış politikasının önemli konularından biri olan göç meselesine, 1950'li yılların koşulları içinde ve Yugoslavya'dan Türkiye'ye gelen göçmenler üzerinden bakmaktadır. Kuramsal bir çerçeve ve tarihsel arka planın verilmesinin ardından, Eski Yugoslavya'ya bağlı Makedonya Cumhuriyeti'nin Üsküp kenti ve bu kentin Köprülü/Titoveles ilçesi bu çalışmanın merkez noktasını oluşturmaktadır. Bu ilçenin Grono Vranofça köyünden 1955 yılında Türkiye'ye göç eden Şimşek ailesi ve diğer Türk ve Müslüman göçmenlerin tecrübeleri bu çerçevede incelenmiş, konuyla ilgili literatür ve dönem arşivi taranmıştır. İleride daha geniş bir araştırmaya başlangıç olması niyetiyle yapılan bu çalışmanın, Türkiye'ye dışarıdan gelmiş göçmenlerin hayatına dair bilgilerin netleşmesi ve mevcut veya gelecekteki göçmen nüfus sorunlarının daha iyi algılanması ve çözülmesine katkıda bulunmak hedefi olacaktır. Abstract This paper, examines the issue of migration, one of the important matters of Turkish foreign policy, within the settings of 1950s and over immigrants that came from Former Yugoslavia to Turkey. After giving a theoretical framework and a historical background, city of Skopje, of Macedonian Republic of Former Yugoslavia, and its subdistrict Köprülü/Titoveles constitutes the central point of this paper. Şimşek family, that migrated to Turkey in 1955, and all other Turkish and Muslim immigrants of Grono Vranofça village of this subdistrict have been examined within this frame, and also related literature and archival sources have also been examined. This work, that aims at the beginning of a broader research, hopes to contibute for a clearer information of details of lives of migrants who came from outside of Turkey, and also better understanding and solution of problems of current and potential immigrant populations.

DergiPark (Istanbul University), 2022

Öz Cumhuriyet'in kurucuları, millî kimliğin temel dayanaklarını belirlerken politik-hukukî bir vatandaşlık siyaseti izlemek istemelerine rağmen 'millî kimliğe atıfla kimlerin içeride ve dışarıda kalacağı' sorunsalı nedeniyle bunu başaramamışlardır. Türk millî kimliğinin inşasında farklı dönemlerde din, Türk soylu olma ya da Türk kültürüne bağlı olma gibi farklı bileşenler mevcuttur. Bu dönemlerdeki hâkim paradigma ile uygulamaların tek tip olmaması, millî kimliğin inşasında hangi bileşenin esas olduğunu anlamayı imkansızlaştırmaktadır. Ancak pratikte vatandaşlık bağı ile millî kimlik inşa edilirken Cumhuriyet'in ilk yıllarından itibaren Türk soylu olmaktan ziyade Müslüman olmak öne çıkmaktadır. Bu bağlamda bu çalışma, milliyetçi dalganın etnik ve ırkî olandan daha fazla beslendiği 1930'lu yıllarda bile millî kimliğin inşasında milliyeti belirleyen unsurun din olduğunu Türkçe konuşan, Türk folklorunu yaşatan ama Hristiyan olan Gagauzlar özelinde açıklamayı amaçlamaktadır. Birincil ve ikincil kaynaklara dayanan betimsel bu çalışma, Hamdullah Suphi Tanrıöver'in yoğun çabalarına rağmen Türk olarak kabul edilen Gagauzların 'neden Türk milletine kabul edilip göçlerine izin verilmediği' sorusunu cevaplamaktadır.

these notes were negative. Because the acceptance of such a request could damage the prestige of Ottoman State in international arena. Additionally, the question became more important for Ottoman State because of her traditional state philosophy. Ottoman statesmen conducted such a foreign policy taking into account these realities. On the other hand, diplomatic relations with both Austria and Russia were tried to maintain. For this, Fuad Efendi was firstly sent to Bucharest and later to St. Petersburg with a degree of extraordinary envoy. Fuad Efendi changed the process of the question by using different ways of diplomacy. Also, the explicit supports of Britain and France were provided through this diplomatic attempts. Ottoman State resolved the question in favour of * ArĢ. Görv. MuĢ Alparslan Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü -MuĢ 1848 Mülteciler Meselesi Örneğinde… 256 History Studies Volume 2/2 2010 herself with the help of this explicit supports. This political event has taken its place in the history as the most brilliant case of Ottoman diplomacy in 19. century.