The basic question of the study is to evaluate Development Agencies in Hungary in
the regional development axis. In this context, the scope of work, primarily
discussed the conceptual framework for the development and regional
development. Then, the regional development agencies are examined in the
framework of organizational structure, tasks, and functions. Finally, within the
framework of regionalization and regional development issues, Regional
Development Agencies in Hungary are discussed. The study is concluded by final
and the evaluation section. The study, prepared in accordance with this scope, has
benefited from the critical literature review methods and descriptive research
methods.

Tütün mamulleri tüketimi günümüzde tüm dünyanın kanayan bir yarası haline gelmiş, alınan tüm önlemlere rağmen gün geçtikçe hem tüketimi artmış hem de kullanmaya başlama yaşı giderek düşüş eğilimi göstermeye başlamıştır.
Ülkemizde, 80’li yıllarda sigarada devlet tekelinin kaldırılması ve sigara ithalatının serbest bırakılmasıyla sigara tüketiminde çok ciddi bir artış eğilimi başlamış, Dünya Sağlık Örgütü tarafından yapılan öneriler doğrultusunda Dumansız Hava Sahası uygulaması başlatılmış, sigara kapalı mekânlarda neredeyse tamamen, kamuya açık mekânlarda ise kısmen yasaklanmış, 18 yaşından küçüklere sigara satışına yasak getirilmiş, sigara paketleri üzerine önce uyarıcı yazılar eklenmiş daha sonra ise bu yazılı uyarılar resimlerle desteklenmiştir.
Alınan bu önlemler her ne kadar etkisini göstermişse de arzu edilen başarı seviyesini yakalayamamıştır. Bu durum da sigara tüketimini azaltmaya yönelik alınan tedbirlerin eksik olduğunu göstermektedir.
Bu çalışma ile şimdiye kadar alınan önlemlerin etki derecesini ve vatandaşların bu önlemlere bakışı analiz edilmeye çalışılmıştır.

Sosyal güvenlik, kişilerin yaşam standartlarını koruma ve arttırmaya yönelik uygulamaları içerir (Ateş, 2011). Sosyal güvenlik sistemleri 19. yüzyılda ortaya çıkmaya başlamıştır (Yıldırım, 2015). Bu çalışmada, Fransa ve Türkiye'deki sosyal güvenlik sisteminin alt bileşenleri yapısal ve sayısal değerler göz önünde bulundurularak karşılaştırılmıştır. Sosyal güvenliğin alt bileşenleri olarak; “Hastalık, Analık, Babalık, Maluliyet, Ölüm Sigortası”, “İş Kazaları ve Meslek Hastalıkları”, “Emeklilik”, “Aile
Yardımları”, “İşsizlik Sigortası” ve “Sosyal Güvenlik Sisteminin  Finansmanı” belirlenmiş olup, her iki ülkenin sosyal güvenlik sistemleri bu alt bileşenler doğrultusunda ayrıntılı olarak incelenmiş tablolar ve şekiller aracılığı ile gösterilmiştir.
Fransa'nın sosyal güvenlik sistemine ilişkin en son verileri ve detaylı bilgileri sunulmuştur. Sonuç olarak bakıldığında; Fransa ile Türkiye'nin sosyal güvenlik sistemleri arasında yapısal ve sayısal değerler açısından bazı benzerlikler ve farklılıklar bulunmaktadır.

Defined as the condition whereby individuals fail to meet their basic
needs, the age-old problem of poverty has changed in quality with the
Neo-Liberal economic policies put into practice during the Industrial
Revolution and 1980s. Thus, the focus of international efforts fight
against poverty shifted attention to “rights􀇳, giving rise to policies of
minimum income support in many parts of the world, primarily the
EU countries. In Turkey, however, the fight against poverty still continues
to have traditional methods, with poverty aids in the hands of
the ruling class, and far from a rights-based understanding. Although
Turkey has policies similar in nature to the policy of minimum income
support, these are highly inadequate as the distribution of such aids
to those in need falls largely within the initiative of government officials,
and due to the large scale of informal economy. This study compares
the minimum income support policies of Southern European
Welfare Regime countries, who share certain characteristics with
Turkey, to the policies of fight against poverty already in practice in
Turkey. The study refers to written primary and secondary sources of
data on the issue, and uses the methods of descriptive and comparative
analyses.

Dünya tarihinde ilk kapsamlı sosyal güvenlik sistemi Almanya’da kurulmuştur. 1883 yılından itibaren sağlık sigortasının kurulması ile başlayan Alman Sosyal Güvenlik Sistemi o tarihten itibaren sürekli olarak gelişmeye devam etmiş ve dünyanın en iyi sosyal güvenlik sistemi konumuna gelmiştir. Türkiye ise bu konuda oldukça geç kalmış bir ülke olmasına rağmen özellikle 2006 yılında kabul edilen 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu ile sosyal güvenlik sistemini adeta baştan yenileyerek gayet kapsamlı bir yapıya kavuşturmuştur. Bu çalışmada önce Almanya’nın primli sosyal güvenlik sistemi incelenecek daha sonra Türkiye’nin primli sosyal güvenlik sistemi ile karşılaştırılacaktır. Yapılan çalışma neticesinde iki ülke arasında primli sosyal güvenlik rejiminde, yatırılması gereken katkı paylarının oransal olarak birbirine çok yakın olduğu, iki ülke arasında örgütlenme bağlamında ciddi farklılıklar bulunduğu, özellikle İşsizlik Sigortasındaki hak kazanma ve yararlanma kriterleri arasında çok ciddi farklılıklar olduğu, Almanya’da Türkiye’den farklı olarak Bakım Sigortası ve İflas Sigortası adında farklı bir sigorta kolu olduğu gözlemlenmiştir

Since unemployment insurance came into force in Turkey, it has always been a debatable issue because its utilisation conditons are hard, but its time is short and its allowance is low. When the unemployment insurance applications in Southern European Welfare Regime countries, which has similar socio-economic indicators, are examined, it will be seen that this criticism is right. In this study, first the socio-economic indicators in Italy, Spain, Portugal, Greece and Turkey, which are Southern European Welfare Regime countries, are presented; then a comparison is made by examining the unemployment insurance applications in these countries and is focused on the points to be corrected in the applications of Turkey. When it is compared with Southern European Welfare Regime countries, it is seen that the conditions to benefit from unemployment insurance are quite heavy, the amount and time of benefits provided is limited and the given unemployment benefits without any requirement of any bonus granted in these countries are not available in Turkey.

Türkiye ve Meksika “Yükselen Ekonomiler” olarak tanımlanan ülkeler kategorisinde yer almaktadır. Bu sınıflandırma yapılırken söz konusu ülkelerin özellikle ekonomik yapılarındaki benzerliklerden yola çıkılmaktadır. Bununla beraber ülkeler bazı noktalarda ortak özelliklere sahip olmalarına karşın her ülkenin kendine has birtakım özellikleri bulunmaktadır. Ülkenin gelenekleri, dini inançları, demografik yapısı, ekonomik-coğrafi konumu ya da jeopolitik konumu o ülkenin çalışmayla ilgili mevzuatını ya da endüstri ilişkilerini doğrudan etkilemektedir. Bu nedenle ülkelerin yasal düzenlemelerini veya endüstri ilişkileri ile ilgili normlarını belirlerken dikkate aldığı hususlar da farklılık göstermektedir. Bu çerçevede çalışma konusu belirlenirken yükselen ekonomiler kategorisinde yer alan Meksika ve Türkiye’nin karşılaştırılması yoluna gidilmiştir. Karşılaştırma yaparken çalışma yöntemi olarak belirli bir konu çerçevesinde değişik ülke örneklerinden yola çıkılarak uygulamaların karşılaştırıldığı dikey karşılaştırma yerine, seçilmiş belirli konularda ortak bir içerik planına dayanılarak ülkelerin incelendiği yatay karşılaştırma yöntemi tercih edilmiş ve iki ülkenin emek piyasası kurumları ve politikaları ilgili konu başlıkları çerçevesinde değerlendirilmiştir. Meksika ve Türkiye’de emek piyasası politikalarını belirleyen kurumlara ait web siteleri ve yayınlar yardımıyla bu ülkelerde uygulanan aktif ve pasif emek piyasası politikaları ile çalışma yaşamına ait mevzuat incelenerek iki ülke arasında sosyo-ekonomik yapı, emek piyasası politikaları, çalışma ve sosyal güvenlik mevzuatları karşılaştırılmıştır. Elde edilen bulgulardan yola çıkılarak bir ülkede emek piyasalarının daha verimli çalışabilmesi ve o ülkede çalışma barışının sağlanabilmesi için benzer sosyo-ekonomik yapıya sahip olan ülkelerle kıyaslanarak o ülkenin emek piyasası kurumlarından ve politikalarından faydalanılması gerektiği ileri sürülebilir. Bu amaçla, Türkiye ve Birleşik Meksika Devletleri’nin demografik ve ekonomik göstergeleri, emek piyasalarının yapıları, istihdamı koruma mevzuatları ve iki ülkenin uyguladıkları emek piyasası kurumları ve politikaları analiz edilerek bu politikaları ve kurumları hangi amaçlarla ve ne şekilde kullandıkları incelenmiştir. İki ülkenin benzer aktif emek piyasası politikaları uygulamalarına rağmen bu politikaları farklı amaçlar için kullandıkları; Meksika’nın hayata geçirdiği emek piyasası politikaları, iş kanunları ve sosyal sigortalar ile ilgili düzenlemelerin Türkiye için önemli örnekler içerdiği gösterilmeye çalışılmıştır. Böylece Türkiye’de emek piyasasının daha işler hale gelmesi, çalışma barışının sağlanması ve emek verimliliğinin artırılması amaçlanmaktadır. Kitap üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde neoliberal politikaların yükselişi, küreselleşme ve bunlara bağlı olarak kayıtdışı ekonomideki büyüme süreci incelenmiştir. Ayrıca emek piyasalarının temel göstergeleri üzerinde durulmuş ve aktif emek piyasası politikaları ile pasif emek piyasası politikaları açıklanarak karşılaştırma yapılmıştır. Birinci bölümün sonunda emek piyasası kurumları açıklanmıştır. Kitabın ikinci bölümünde Meksika Birleşik Devletleri ile ilgili kısa tarihi, yönetim yapısı ve demografik yapısına dair bilgilere yer verilmiştir. Meksika’da uygulanan aktif ve pasif emek piyasası politikaları tasnif edilerek detaylı incelemeye tabi tutulmuştur. Bölümün sonunda ülkede uygulanan emek piyasası reformları ile istihdam haklarının kapsamı yasal düzenlemeler çerçevesinde incelenmiştir. Kitabın üçüncü bölümünde Türkiye’de uygulanan aktif ve pasif emek piyasası politikaları tasnif edilmek suretiyle detaylı bir şekilde incelenmiş ve Türkiye’de gerçekleşen emek piyasasına yönelik reformlar ile istihdam haklarının kapsamı yasal düzenlemelere göre açıklanmıştır. Bölümün sonunda iki ülkenin demografik yapıları ile emek piyasalarına ait temel göstergelere yer verildikten sonra Türkiye ve Meksika arasında emek piyasası kurumları ve politikaları ile iki ülkenin istihdam hakları bakımından ikili karşılaştırmasına yer verilmiştir. Sonuç kısmında ise bu hususlarda elde edilen bulguların değerlendirilmesine ve Meksika’da uygulanan emek piyasası kurumları ve politikalarından hangilerinin Türkiye için uygulanabileceğine dair önerilere yer verilmiştir

Koruyucu aile hizmeti esas itibariyle biyolojik ailesinin yanında kalması mümkün olmayan, bu nedenle
korunma ihtiyacı bulunan çocuk tanımı içerisinde yer alan terkedilmiş, kimsesiz, bakımı hiç kimse
tarafından üstlenilmeyen ve bu nedenle devlet tarafından desteklenerek, uzun veya kısa süreli, ücretli
veya gönüllü olarak bakım hizmetinin bir aileye verilmesini ve bakım hizmetlerinin bu aileler tarafından
kendi aile ortamlarında sağlanmasını ifade eden bir sosyal hizmet türüdür. Türkiye’de sosyal hizmet
mevzuatı incelendiğinde koruyucu aile modelinin ilk olarak 1926 tarihli Medeni Kanun ile mevzuata
girdiği, 1930 yılında kabul edilen Umumi Hıfzıssıhha Kanunu’nda da korunmaya muhtaç çocukların
koruyucu aileler yanında bakılmasına ilişkin düzenlemeler yapıldığı görülmekle birlikte ilk
uygulamalarının 1949 yılında yapıldığı görülmektedir. Türkiye’de çocuk refahını artırmaya yönelik
bakım hizmetinin 2000’li yıllara kadar Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Genel Müdürlüğünce daha
çok kurum merkezli verildiği söylenebilir. Özellikle, Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Genel
Müdürlüğü tarafından sağlanan bu bakım hizmetinin aile ortamının yerini ikame edemediği yapılan
uygulamalardan tespit edilmiştir. Bu durum karşısında son yıllarda koruyucu aile temelli sosyal hizmet
uygulamalarına bir geçişin yaşandığı görülmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’de koruyucu bakım hizmeti
modeli tarihsel perspektifte incelenerek aile temelli sosyal hizmet modeline geçiş süreci
incelenmektedir. Bu çerçevede hem kurum merkezli bakım hizmetinin hem de koruyucu aile temelli
sosyal hizmet modelinin yasal düzenlemeler ve uygulamalar ekseninde eleştirel bir değerlendirmesi
yapılacaktır.

İşsizlik riskiyle mücadele konusunda önemli bir sosyal politika aracı olarak değerlendirilen İşsizlik Sigortasının, emek piyasaları üzerinde hem olumlu hem de olumsuz birçok etkisi bulunmaktadır. Olumsuz etkilerden biri de özellikle büyük kayıtdışı emek piyasalarına sahip olan ülkelerde yaşanan ahlaki tehlike sorunudur. Sigortanın sağlamış olduğu gelir güvencesi sayesinde kişinin iş aramak yerine ödenek almaya devam etmesi anlamına gelen ahlaki tehlike sorununa karşı geliştirilen İşsizlik Sigortası Tasarruf Hesapları bu sorunla mücadele bağlamında kullanılan en etkili yöntemlerden biridir. Program, katkı paylarının kişiye özel bir tasarruf hesabında çeşitli finansal yatırım araçları ile değerlendirilmesi ve işsizlik halinde ödeneklerin bu hesaptaki birikimlerle karşılanması şeklinde işlemektedir. Emeklilik yaşına gelindiğinde ise bireysel tasarruf hesabındaki birikimin pozitif olması durumunda hesap bakiyesi kişinin emeklilik hesabına aktarılmaktadır. Böylece bireyin işsiz kalması/işsizlik süresinin uzaması halinde kişi kendi birikimlerini tüketmektedir. İlk defa 2002 yılında Şili'de uygulama alanı bulan bu model sosyal sigortaların yeniden dağıtımcı rolünü göz ardı ederken ahlaki tehlike sorununu önemli ölçüde çözüme kavuşturmaktadır.