Wěcownik (serbsce tež substantiw) je w gramatice družina słowow, kotrež woznamjenja bytosće a wěcy.

Wěcowniki wustupuja w sadźe na přikład jako subjekt („Pilnosć je mać wuspěcha“), objekt („Požč mi knihu!“) abo atribut („plan města“).^[1]

W serbšćinje mamy wěcowniki muskeho, žónskeho a srjedźneho gramatiskeho rodu (genusa) - maskulina, feminina a neutra. Wěcowniki deklinuja so serbsce w sydom padach (nominatiw, genitiw, datiw, akuzatiw, instrumental, lokatiw a wokatiw), to je kategorija kazusa. Třeća kategorija wěcownikow je ličba (numerus). Serbšćina a słowjenšćina stej jeničkej słowjanskej rěči, kotrejž stej zachowałoj samostatny dual pódla singulara a plurala.

1. ↑ Faska, Helmut: Pućnik po hornjoserbšćinje. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2003, s. 17