Papers by KONSTANTINOS KALEMIS
Sustainability in the supply chain has evolved from being a corporate buzzword to a critical oper... more Sustainability in the supply chain has evolved from being a corporate buzzword to a critical operational goal for organizations worldwide. This transition reflects the growing urgency of addressing climate change, resource scarcity, and socio-economic disparities. A sustainable supply chain integrates environmental, social, and economic dimensions to achieve long-term value creation while preserving the planet for future generations. By adopting sustainable practices, businesses not only enhance their resilience but also align with the expectations of environmentally conscious consumers, stringent regulatory requirements, and investors seeking ethical returns.
Sustainability in the supply chain has evolved from being a corporate buzzword to a critical oper... more Sustainability in the supply chain has evolved from being a corporate buzzword to a critical operational goal for organizations worldwide. This transition reflects the growing urgency of addressing climate change, resource scarcity, and socio-economic disparities. A sustainable supply chain integrates environmental, social, and economic dimensions to achieve long-term value creation while preserving the planet for future generations. By adopting sustainable practices, businesses not only enhance their resilience but also align with the expectations of environmentally conscious consumers, stringent regulatory requirements, and investors seeking ethical returns.
Ο εθνικισμός αποτελεί μία από τις ισχυρότερες ιδεολογικές δυνάμεις στη διαμόρφωση της σύγχρονης π... more Ο εθνικισμός αποτελεί μία από τις ισχυρότερες ιδεολογικές δυνάμεις στη διαμόρφωση της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Εμφανιζόμενος κατά την αυγή της νεωτερικότητας, συνδέθηκε με την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας και της αυτοδιάθεσης, αξίες που προήλθαν από τις φιλοσοφικές και πολιτικές αρχές του Διαφωτισμού. Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 αναδείχθηκε σε κρίσιμο σημείο καμπής για την εξέλιξη του εθνικισμού, μετατρέποντάς τον σε έναν μοχλό κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής, ικανό να ανατρέψει κατεστημένες δομές εξουσίας και να προωθήσει την ιδέα της συλλογικής αυτονομίας (Anderson, 1997). Αυτή η ριζοσπαστική καταγωγή προσέδωσε στον εθνικισμό έναν επαναστατικό χαρακτήρα που ενέπνευσε κινήματα για την ανεξαρτησία και τη συγκρότηση εθνικών κρατών κατά τον 19ο αιώνα.
Η σύνδεση του εθνικισμού με τη δημιουργία εθνικών κρατών είχε διττές συνέπειες. Από τη μία πλευρά, έδωσε τη δυνατότητα σε πληθυσμούς να αποκτήσουν πολιτική αυτονομία, προωθώντας την έννοια της συλλογικής ταυτότητας μέσα από την πολιτική κυριαρχία. Από την άλλη, οδήγησε σε συγκρούσεις, αποκλεισμούς και ανταγωνισμούς, καθώς οι έννοιες του έθνους και της πολιτικής αυτοδιάθεσης συχνά συνοδεύονταν από εθνοκεντρικές και ιμπεριαλιστικές τάσεις (Kedourie, 2017). Η ανάδυση εθνικών κινημάτων σε περιοχές της Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυναμικής. Ο εθνικισμός, επομένως, λειτούργησε τόσο ως κινητήρια δύναμη αλλαγής όσο και ως εργαλείο εξουσίας, που ενίσχυε την κυριαρχία ορισμένων ομάδων εις βάρος άλλων.
Diplomacy has traditionally been the art of negotiation and peacebuilding, fostering internationa... more Diplomacy has traditionally been the art of negotiation and peacebuilding, fostering international cooperation and preventing conflicts. In the digital age, this role has expanded to encompass safeguarding nations from cyber threats, which now pose significant risks to global security. Diplomats today are entrusted with a dual responsibility: advocating for peace through dialogue and consensus while simultaneously defending their nation's sovereignty in cyberspace. This dual role reflects the intersection of traditional statecraft and emerging digital challenges, emphasizing the importance of collaboration and trust-building to secure a stable international order.
Data-Driven Diplomacy – A Paradigm Shift in Geopolitical Analysis and Policy Development
In an er... more Data-Driven Diplomacy – A Paradigm Shift in Geopolitical Analysis and Policy Development
In an era characterized by unprecedented technological advancements, the integration of big data into diplomacy represents a groundbreaking innovation that is transforming the global political landscape. This shift, often referred to as data-driven diplomacy, marks a departure from traditional, intuition-based decision-making processes, introducing a new model that is firmly rooted in evidence, predictive analytics, and computational insights. By leveraging big data, nations can access real-time information, uncover hidden patterns, and craft more effective policies to address complex global challenges.
One of the most significant innovations of data-driven diplomacy lies in its ability to provide granular insights into geopolitical trends. Through the analysis of massive datasets, encompassing everything from trade flows to social media activity, diplomats can better understand the dynamics of international relations. This approach not only enhances strategic decision-making but also offers a proactive mechanism for identifying and mitigating conflicts before they escalate. For instance, machine learning algorithms can identify patterns of political unrest, enabling early interventions and fostering stability.
Moreover, data-driven diplomacy offers an unprecedented level of transparency and accountability in international negotiations. By utilizing technologies such as blockchain, stakeholders can ensure the integrity and security of shared data, building trust among nations. This innovation is particularly critical in addressing global challenges such as climate change, where shared accountability and accurate data tracking are essential for effective policy implementation. Blockchain-based solutions can verify compliance with international agreements, creating a foundation of mutual trust and cooperation.
The integration of artificial intelligence (AI) into diplomatic workflows further exemplifies the innovative potential of this approach. AI-powered tools can simulate policy scenarios, evaluate their potential outcomes, and optimize strategies based on empirical evidence. This capability empowers decision-makers to navigate complex geopolitical landscapes with greater foresight and agility. As AI continues to evolve, its applications in diplomacy will expand, reshaping how nations engage with one another and address shared challenges.
However, the adoption of data-driven diplomacy also brings ethical and operational challenges that demand innovative solutions. Issues such as data sovereignty, privacy, and equitable access to technology highlight the importance of developing robust governance frameworks. These frameworks must balance the benefits of innovation with the need to protect human rights and ensure inclusivity. By addressing these concerns, data-driven diplomacy can serve as a model for the responsible application of emerging technologies in international relations.
In essence, data-driven diplomacy is more than just a technological advancement—it represents a paradigm shift in how nations interact, negotiate, and collaborate. By harnessing the power of big data, the global community can move towards a more interconnected, informed, and cooperative world. This study explores the transformative potential of data-driven diplomacy, delving into its applications, challenges, and the innovations required to maximize its impact on geopolitical analysis and policy development.
Artificial Intelligence (AI) is becoming an indispensable asset in modern diplomacy, revolutioniz... more Artificial Intelligence (AI) is becoming an indispensable asset in modern diplomacy, revolutionizing the ways in which strategies are formulated, negotiation scenarios are analyzed, and decisions are optimized. AI tools offer diplomats the ability to process complex datasets, simulate multiple outcomes, and identify patterns that may not be immediately evident through traditional analytical methods. These capabilities position AI as a transformative element in enhancing the precision and efficiency of diplomatic engagements.
One significant contribution of AI to diplomacy is its ability to predict negotiation outcomes through advanced modeling and machine learning. By analyzing historical negotiation data, trade agreements, and diplomatic protocols, AI can provide actionable insights that inform strategy development. For example, AI systems can recommend optimal approaches to multilateral negotiations by analyzing historical voting patterns in international organizations or assessing the economic interdependencies between states. Such predictive tools not only save time but also improve the chances of reaching favorable outcomes, especially in complex, multi-stakeholder scenarios.
Additionally, AI-driven natural language processing (NLP) technologies have proven invaluable in breaking down linguistic and cultural barriers during international negotiations. Real-time translation tools equipped with AI allow for seamless communication, reducing misunderstandings that could derail sensitive discussions. These tools also analyze linguistic subtleties and cultural nuances, enabling diplomats to tailor their rhetoric to resonate with their counterparts’ values and expectations.
However, integrating AI into diplomatic processes also introduces ethical and practical dilemmas. Overreliance on algorithmic recommendations risks marginalizing the human element of diplomacy, which is rooted in empathy, intuition, and cultural awareness. AI systems might, for instance, recommend strategies that maximize short-term gains while ignoring the long-term implications for bilateral relationships. Therefore, human judgment remains crucial in evaluating AI-driven suggestions to ensure that diplomatic actions align with broader geopolitical goals and ethical considerations.
Moreover, the challenge of algorithmic bias presents another significant concern. AI systems are only as good as the data they are trained on, and datasets with historical or cultural biases can lead to flawed recommendations. For instance, if an AI model is trained on negotiation outcomes skewed by historical inequalities, it might reinforce these patterns, undermining the fairness and equity that modern diplomacy seeks to uphold. Thus, careful curation of training data and the continuous auditing of AI systems are imperative to mitigate these risks and ensure their reliability.
Finally, there is the issue of transparency. Diplomatic negotiations require a degree of confidentiality, and the integration of AI raises questions about data security and the potential misuse of sensitive information. Establishing clear protocols for the ethical use of AI in diplomacy is essential to maintaining trust among stakeholders and ensuring that AI tools enhance, rather than compromise, diplomatic objectives.
In an age where technology dominates nearly all aspects of life, the realm of international diplo... more In an age where technology dominates nearly all aspects of life, the realm of international diplomacy has witnessed profound changes driven by the proliferation of digital platforms. The digital era has shifted diplomacy from the traditional domain of behind-closed-doors negotiations to a space that thrives on instant communication and broad public engagement. This transformation has allowed leaders and states to harness the power of digital platforms to communicate policy, foster bilateral and multilateral relations, and engage with global audiences in real time.
The centrality of digital platforms in contemporary diplomacy is underscored by their ability to break down barriers of distance and time. The reach and immediacy provided by these tools allow states to respond swiftly to international developments, engage in public diplomacy campaigns, and counter misinformation. As Velu (2024) notes in the analysis of digital ecosystems, these platforms create interconnected spaces that redefine power dynamics, offering both opportunities and challenges for state actors. The ability of diplomats and political leaders to leverage these tools effectively can have far-reaching implications for their influence and standing on the global stage.
Η σχολική ποδιά έχει μια μακρά ιστορία στην Ελλάδα, συνδεδεμένη με τις προσπάθειες οργάνωσης της ... more Η σχολική ποδιά έχει μια μακρά ιστορία στην Ελλάδα, συνδεδεμένη με τις προσπάθειες οργάνωσης της εκπαιδευτικής κοινότητας και τον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης. Από την περίοδο του Καποδίστρια, όταν η σχολική ενδυμασία καθιερώθηκε ως μέτρο για την εξισορρόπηση των κοινωνικών ανισοτήτων, έως το 1982 όταν καταργήθηκε, η ποδιά λειτουργούσε ως εργαλείο όχι μόνο πειθαρχίας αλλά και κοινωνικής ενότητας. Η ιστορική εξέλιξή της, η σημασία της ως σύμβολο ισότητας και οι διάφορες κοινωνιολογικές και εκπαιδευτικές προεκτάσεις που συνδέονται με τη χρήση της, αποτελούν θέματα προς ανάλυση στο παρόν κείμενο.
Darkness has long occupied a complex and multifaceted role in human thought, stretching beyond a ... more Darkness has long occupied a complex and multifaceted role in human thought, stretching beyond a mere absence of light to represent a spectrum of meanings and emotions. Culturally, it serves as both a source of fear and a symbol of refuge, a dichotomy that persists through centuries of myth, literature, and technological progress. Understanding
Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, η τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ) έχει αναδειχθεί ως έ... more Σε μια εποχή όπου η τεχνολογία εξελίσσεται ραγδαία, η τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ) έχει αναδειχθεί ως ένα από τα πιο σημαντικά και επιδραστικά εργαλεία της σύγχρονης κοινωνίας. Η ΤΝ δεν επηρεάζει μόνο τις καθημερινές μας συνήθειες, αλλά έχει αρχίσει να αναμορφώνει τη θεμελιώδη μας προσέγγιση απέναντι στη γνώση, την ιστορία και την κριτική σκέψη. Η ιστορία, ως επιστήμη και μέθοδος κατανόησης του παρελθόντος, αλλάζει ριζικά από τις δυνατότητες που προσφέρει η ΤΝ, ενώ παράλληλα η κριτική σκέψη επηρεάζεται από τη συνεχή ροή πληροφοριών που προκύπτει από τα τεχνολογικά μέσα. Η κριτική σκέψη είναι η ικανότητα του ανθρώπου να αξιολογεί, να αναλύει και να διακρίνει τις πληροφορίες, με στόχο να καταλήξει σε λογικά και τεκμηριωμένα συμπεράσματα. Είναι μια δεξιότητα που ανέκαθεν αποτελούσε πυρήνα της ανθρώπινης διανόησης και εξέλιξης. Στην εποχή μας, ωστόσο, η ψηφιακή πληροφορία που παράγεται με πρωτοφανείς ρυθμούς, και οι δυνατότητες της ΤΝ για αυτόματη ανάλυση και επεξεργασία αυτής της πληροφορίας, θέτουν νέες προκλήσεις και ερωτήματα. Μπορεί η ΤΝ να αντικαταστήσει ή να ενισχύσει την ανθρώπινη κριτική σκέψη; Πώς η χρήση της ΤΝ επηρεάζει τη μελέτη και την ερμηνεία της ιστορίας;
In recent years, Critical Race Theory (CRT) has gained prominence as a framework for understandin... more In recent years, Critical Race Theory (CRT) has gained prominence as a framework for understanding the intersection of race, law, and power dynamics within society. Originating in the United States during the late 20th century, CRT seeks to challenge the conventional narratives of racial inequality, positing that racism is not merely the product of individual bias but is deeply ingrained in the legal and social systems. As education plays a crucial role in shaping societal norms and values, CRT has become an essential lens through which educators and policymakers examine the impact of racial inequality on educational outcomes.
Η ένταξη και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα αποτελούν βασικούς πυλώνες μιας δημοκρατικής κοινωνία... more Η ένταξη και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα αποτελούν βασικούς πυλώνες μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, η ισότητα και η ισονομία είναι θεμελιώδη δικαιώματα που διασφαλίζουν ότι κάθε μαθητής έχει την ευκαιρία να αναπτύξει πλήρως τις ικανότητές του, ανεξάρτητα από το φύλο, τη σεξουαλική προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου του. Οι μαθητές της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ συχνά αντιμετωπίζουν διακρίσεις, παρενόχληση και αποκλεισμό από την εκπαίδευση, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά την ψυχολογική τους υγεία και την ακαδημαϊκή τους επίδοση (Arendt & Nowak, 2022).
Η εργασία αυτή στοχεύει να αναλύσει το ζήτημα της ισότητας, της ισονομίας και των δικαιωμάτων στην εκπαίδευση των μαθητών της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+. Θα εξετάσουμε το παρόν νομοθετικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν στόχο να προωθήσουν ένα συμπεριληπτικό εκπαιδευτικό περιβάλλον (Brock, 2020). Θα διερευνηθούν επίσης οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές ΛΟΑΤΚΙ+ στην πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, καθώς και η σημασία της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε θέματα που αφορούν τη σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Σημαντικό μέρος της εργασίας θα αφιερωθεί στην παρουσίαση προτάσεων για την προώθηση μιας συμπεριληπτικής εκπαιδευτικής προσέγγισης. Η διασφάλιση της πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης για τους μαθητές ΛΟΑΤΚΙ+, η δημιουργία ασφαλών σχολικών περιβαλλόντων και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αποτελούν βασικά στοιχεία για την προώθηση της ισότητας και του σεβασμού στη διαφορετικότητα (Johnson, 2020).
Στο τέλος της εργασίας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση για τους μαθητές της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ δεν είναι απλώς ένα θέμα δικαιοσύνης, αλλά και ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και συμπεριληπτικής κοινωνίας (Lazarus, 2012).
Art is a very important medium that helps people develop creativity and a sense of inner innovati... more Art is a very important medium that helps people develop creativity and a sense of inner innovation, enhance a person's self-confidence, self-esteem as well as his consciousness. It can also help the person express on paper what they cannot express through their language, whether these are their thoughts, feelings, feelings or ideas. The artworks and drawings give a visual representation of people's opinions, perceptions and beliefs about gender stereotypes. Therefore, art has the ability to play a very important role in identifying and understanding gender stereotypes, as well as their perceptions, opinions and beliefs about the same. People may find it difficult to express their opinions and beliefs about gender roles, gender biases, or gender-specific characteristics in words, and may be able to express them better through their artwork. Drawings and works of art allow them to express freely, without any reluctance, if they have suffered in any way due to gender stereotypes or if they have found it useful and somewhere, if they have been deprived of some opportunities in life, or if these gender stereotypes have simplified their lives in some way. People's feelings about their own gender as well as the opposite sex can be well identified and understood through their drawings and artworks.
This study focuses on identifying these perceptions as well as people's views on gender stereotypes and the impact it can have on them and society through their designs. The study highlighted consideration of gender stereotypes as fixed gender roles, gender differences, gender bias or discrimination. One important belief concerned gender stereotypes that have a negative impact on both youth and our society.
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα στην παιδαγωγική διαδικασία αλλά και στη διδακτική μεθοδολογία... more Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα στην παιδαγωγική διαδικασία αλλά και στη διδακτική μεθοδολογία, είναι η αξιολόγηση της μάθησης των μαθητών από τη διαμορφωτική της διάσταση, καθώς αναφέρεται σε όρους όπως η ανατροφοδότηση, η αυτορρύθμιση, ο ατομικός και συλλογικός προβληματισμός, η αυτοαξιολόγηση και η συλλογική αξιολόγηση. Το σύνολο των ενεργειών αυτών, σχεδιάζεται από ερευνητές και ειδικούς, αξιοποιώντας πορίσματα συστηματικών και στοχευμένων ερευνών, που εστιάζουν στις διαδικασίες της διδασκαλίας και μάθησης, αλλά και στο εάν οι μαθητές αφού οικοδομήσουν τη μάθησή τους, θα είναι κάτι που θα διαρκέσει και στην ενήλικη ζωή τους. Τα τελευταία χρόνια, έχει καταστεί προφανές ότι η αξιολόγηση της μάθησης αποτελεί μία από τις πιο σύνθετες εκπαιδευτικές πρακτικές στον σχεδιασμό της διδασκαλίας, εξετάζοντας την αξιολόγηση και τη μάθηση ως δύο εμφανείς και αυτοσυντηρούμενες διαδικασίες.
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα στην παιδαγωγική διαδικασία αλλά και στη
διδακτική μεθοδολογία... more Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα στην παιδαγωγική διαδικασία αλλά και στη
διδακτική μεθοδολογία, είναι η αξιολόγηση της μάθησης των μαθητών από τη
διαμορφωτική της διάσταση, καθώς αναφέρεται σε όρους όπως η ανατροφοδότηση, η
αυτορρύθμιση, ο ατομικός και συλλογικός προβληματισμός, η αυτοαξιολόγηση και η
συλλογική αξιολόγηση. Το σύνολο των ενεργειών αυτών, σχεδιάζεται από ερευνητές και
ειδικούς, αξιοποιώντας πορίσματα συστηματικών και στοχευμένων ερευνών, που
εστιάζουν στις διαδικασίες της διδασκαλίας και μάθησης, αλλά και στο εάν οι μαθητές
αφού οικοδομήσουν τη μάθησή τους, θα είναι κάτι που θα διαρκέσει και στην ενήλικη ζωή
τους. Τα τελευταία χρόνια, έχει καταστεί προφανές ότι η αξιολόγηση της μάθησης αποτελεί
μία από τις πιο σύνθετες εκπαιδευτικές πρακτικές στον σχεδιασμό της διδασκαλίας,
εξετάζοντας την αξιολόγηση και τη μάθηση ως δύο εμφανείς και αυτοσυντηρούμενες
διαδικασίες.
Abstract Much like immigrants who leave the cultural comfort of their home societies and move to ... more Abstract Much like immigrants who leave the cultural comfort of their home societies and move to places with very different cultures and social practices, those who teach online leave the familiarity of the face-to-face classroom for the uncharted terrain of the online ...
ΤΜΗΜΑ ΑΕ3-ΓΛΩΣΣΑ_ΔΗΜ-ΤΜ14 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Α ΘΕΜΑ: «Να αποτυπώσετε την άποψή σας σχετικά με τ... more ΤΜΗΜΑ ΑΕ3-ΓΛΩΣΣΑ_ΔΗΜ-ΤΜ14 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Α ΘΕΜΑ: «Να αποτυπώσετε την άποψή σας σχετικά με την οργάνωση του ΠΣ-2021 στα 5 Θεματικά Πεδία και την εξειδίκευση αυτών σε Θεματικές Ενότητες». Η εργασία εκπονήθηκε από τον/την επιμορφούμενο Κωνσταντίνος Καλέμης, Α.Μ. 577942 στο πλαίσιο του επιμορφωτικού προγράμματος «Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα Προγράμματα Σπουδών και το εκπαιδευτικό υλικό Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης» ΟΠΣ (MIS) 5035543, στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020 Ο συγγραφέας βεβαιώνει ότι η εργασία είναι αποτέλεσμα προσωπικής ενασχόλησης και έχει γίνει η απαραίτητη αναφορά στην εργασία τρίτων, όπου κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο, σύμφωνα με τους κανόνες της ακαδημαϊκής δεοντολογίας και επιστημονικής τεχνογραφίας
ΤΜΗΜΑ ΑΕ3-ΓΛΩΣΣΑ_ΔΗΜ-ΤΜ14 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Γ ΘΕΜΑ: «Να προσδιορίσετε τις έννοιες της φωνολογι... more ΤΜΗΜΑ ΑΕ3-ΓΛΩΣΣΑ_ΔΗΜ-ΤΜ14 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Γ ΘΕΜΑ: «Να προσδιορίσετε τις έννοιες της φωνολογικής επίγνωσης και μορφολογικής επίγνωσης και να αναφέρετε πώς αυτές αξιοποιούνται στη γλωσσική διδασκαλία» Η εργασία εκπονήθηκε από τον/την επιμορφούμενο Κωνσταντίνος Καλέμης, Α.Μ. 577942 στο πλαίσιο του επιμορφωτικού προγράμματος «Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα Προγράμματα Σπουδών και το εκπαιδευτικό υλικό Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης» ΟΠΣ (MIS) 5035543, στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020 Ο συγγραφέας βεβαιώνει ότι η εργασία είναι αποτέλεσμα προσωπικής ενασχόλησης και έχει γίνει η απαραίτητη αναφορά στην εργασία τρίτων, όπου κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο, σύμφωνα με τους κανόνες της ακαδημαϊκής δεοντολογίας και επιστημονικής τεχνογραφίας Κωνσταντίνος Καλέμης Α.Μ. 577942 13/03/2023 Με τη σ υγ χ ρηματο δό τηση της Ελλάδας και της Ευρωπ αϊκής Έν ωσης Αν άπ τυξη Ανθρώπ ιν ο υ Δ υναμικο ύ, Εκπ αίδε υσ η και Δ ιά Βίο υ Μάθησ η Επ ιχε ιρησ ιακό Πρό γραμμα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ 2 |
ΤΜΗΜΑ ΑΕ3-ΓΛΩΣΣΑ_ΔΗΜ-ΤΜ14 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Β ΘΕΜΑ: «Πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε να συμβάλει... more ΤΜΗΜΑ ΑΕ3-ΓΛΩΣΣΑ_ΔΗΜ-ΤΜ14 ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ Β ΘΕΜΑ: «Πώς πιστεύετε ότι θα μπορούσε να συμβάλει στην παραγωγή του γραπτού λόγου η καλλιέργεια του προφορικού λόγου στη σχολική τάξη;» Η εργασία εκπονήθηκε από τον/την επιμορφούμενο Κωνσταντίνος Καλέμης, Α.Μ. 577942 στο πλαίσιο του επιμορφωτικού προγράμματος «Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στα Προγράμματα Σπουδών και το εκπαιδευτικό υλικό Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης» ΟΠΣ (MIS) 5035543, στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση 2014-2020 Ο συγγραφέας βεβαιώνει ότι η εργασία είναι αποτέλεσμα προσωπικής ενασχόλησης και έχει γίνει η απαραίτητη αναφορά στην εργασία τρίτων, όπου κάτι τέτοιο ήταν απαραίτητο, σύμφωνα με τους κανόνες της ακαδημαϊκής δεοντολογίας και επιστημονικής τεχνογραφίας
Uploads
Papers by KONSTANTINOS KALEMIS
Η σύνδεση του εθνικισμού με τη δημιουργία εθνικών κρατών είχε διττές συνέπειες. Από τη μία πλευρά, έδωσε τη δυνατότητα σε πληθυσμούς να αποκτήσουν πολιτική αυτονομία, προωθώντας την έννοια της συλλογικής ταυτότητας μέσα από την πολιτική κυριαρχία. Από την άλλη, οδήγησε σε συγκρούσεις, αποκλεισμούς και ανταγωνισμούς, καθώς οι έννοιες του έθνους και της πολιτικής αυτοδιάθεσης συχνά συνοδεύονταν από εθνοκεντρικές και ιμπεριαλιστικές τάσεις (Kedourie, 2017). Η ανάδυση εθνικών κινημάτων σε περιοχές της Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυναμικής. Ο εθνικισμός, επομένως, λειτούργησε τόσο ως κινητήρια δύναμη αλλαγής όσο και ως εργαλείο εξουσίας, που ενίσχυε την κυριαρχία ορισμένων ομάδων εις βάρος άλλων.
In an era characterized by unprecedented technological advancements, the integration of big data into diplomacy represents a groundbreaking innovation that is transforming the global political landscape. This shift, often referred to as data-driven diplomacy, marks a departure from traditional, intuition-based decision-making processes, introducing a new model that is firmly rooted in evidence, predictive analytics, and computational insights. By leveraging big data, nations can access real-time information, uncover hidden patterns, and craft more effective policies to address complex global challenges.
One of the most significant innovations of data-driven diplomacy lies in its ability to provide granular insights into geopolitical trends. Through the analysis of massive datasets, encompassing everything from trade flows to social media activity, diplomats can better understand the dynamics of international relations. This approach not only enhances strategic decision-making but also offers a proactive mechanism for identifying and mitigating conflicts before they escalate. For instance, machine learning algorithms can identify patterns of political unrest, enabling early interventions and fostering stability.
Moreover, data-driven diplomacy offers an unprecedented level of transparency and accountability in international negotiations. By utilizing technologies such as blockchain, stakeholders can ensure the integrity and security of shared data, building trust among nations. This innovation is particularly critical in addressing global challenges such as climate change, where shared accountability and accurate data tracking are essential for effective policy implementation. Blockchain-based solutions can verify compliance with international agreements, creating a foundation of mutual trust and cooperation.
The integration of artificial intelligence (AI) into diplomatic workflows further exemplifies the innovative potential of this approach. AI-powered tools can simulate policy scenarios, evaluate their potential outcomes, and optimize strategies based on empirical evidence. This capability empowers decision-makers to navigate complex geopolitical landscapes with greater foresight and agility. As AI continues to evolve, its applications in diplomacy will expand, reshaping how nations engage with one another and address shared challenges.
However, the adoption of data-driven diplomacy also brings ethical and operational challenges that demand innovative solutions. Issues such as data sovereignty, privacy, and equitable access to technology highlight the importance of developing robust governance frameworks. These frameworks must balance the benefits of innovation with the need to protect human rights and ensure inclusivity. By addressing these concerns, data-driven diplomacy can serve as a model for the responsible application of emerging technologies in international relations.
In essence, data-driven diplomacy is more than just a technological advancement—it represents a paradigm shift in how nations interact, negotiate, and collaborate. By harnessing the power of big data, the global community can move towards a more interconnected, informed, and cooperative world. This study explores the transformative potential of data-driven diplomacy, delving into its applications, challenges, and the innovations required to maximize its impact on geopolitical analysis and policy development.
One significant contribution of AI to diplomacy is its ability to predict negotiation outcomes through advanced modeling and machine learning. By analyzing historical negotiation data, trade agreements, and diplomatic protocols, AI can provide actionable insights that inform strategy development. For example, AI systems can recommend optimal approaches to multilateral negotiations by analyzing historical voting patterns in international organizations or assessing the economic interdependencies between states. Such predictive tools not only save time but also improve the chances of reaching favorable outcomes, especially in complex, multi-stakeholder scenarios.
Additionally, AI-driven natural language processing (NLP) technologies have proven invaluable in breaking down linguistic and cultural barriers during international negotiations. Real-time translation tools equipped with AI allow for seamless communication, reducing misunderstandings that could derail sensitive discussions. These tools also analyze linguistic subtleties and cultural nuances, enabling diplomats to tailor their rhetoric to resonate with their counterparts’ values and expectations.
However, integrating AI into diplomatic processes also introduces ethical and practical dilemmas. Overreliance on algorithmic recommendations risks marginalizing the human element of diplomacy, which is rooted in empathy, intuition, and cultural awareness. AI systems might, for instance, recommend strategies that maximize short-term gains while ignoring the long-term implications for bilateral relationships. Therefore, human judgment remains crucial in evaluating AI-driven suggestions to ensure that diplomatic actions align with broader geopolitical goals and ethical considerations.
Moreover, the challenge of algorithmic bias presents another significant concern. AI systems are only as good as the data they are trained on, and datasets with historical or cultural biases can lead to flawed recommendations. For instance, if an AI model is trained on negotiation outcomes skewed by historical inequalities, it might reinforce these patterns, undermining the fairness and equity that modern diplomacy seeks to uphold. Thus, careful curation of training data and the continuous auditing of AI systems are imperative to mitigate these risks and ensure their reliability.
Finally, there is the issue of transparency. Diplomatic negotiations require a degree of confidentiality, and the integration of AI raises questions about data security and the potential misuse of sensitive information. Establishing clear protocols for the ethical use of AI in diplomacy is essential to maintaining trust among stakeholders and ensuring that AI tools enhance, rather than compromise, diplomatic objectives.
The centrality of digital platforms in contemporary diplomacy is underscored by their ability to break down barriers of distance and time. The reach and immediacy provided by these tools allow states to respond swiftly to international developments, engage in public diplomacy campaigns, and counter misinformation. As Velu (2024) notes in the analysis of digital ecosystems, these platforms create interconnected spaces that redefine power dynamics, offering both opportunities and challenges for state actors. The ability of diplomats and political leaders to leverage these tools effectively can have far-reaching implications for their influence and standing on the global stage.
Η εργασία αυτή στοχεύει να αναλύσει το ζήτημα της ισότητας, της ισονομίας και των δικαιωμάτων στην εκπαίδευση των μαθητών της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+. Θα εξετάσουμε το παρόν νομοθετικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν στόχο να προωθήσουν ένα συμπεριληπτικό εκπαιδευτικό περιβάλλον (Brock, 2020). Θα διερευνηθούν επίσης οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές ΛΟΑΤΚΙ+ στην πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, καθώς και η σημασία της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε θέματα που αφορούν τη σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Σημαντικό μέρος της εργασίας θα αφιερωθεί στην παρουσίαση προτάσεων για την προώθηση μιας συμπεριληπτικής εκπαιδευτικής προσέγγισης. Η διασφάλιση της πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης για τους μαθητές ΛΟΑΤΚΙ+, η δημιουργία ασφαλών σχολικών περιβαλλόντων και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αποτελούν βασικά στοιχεία για την προώθηση της ισότητας και του σεβασμού στη διαφορετικότητα (Johnson, 2020).
Στο τέλος της εργασίας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση για τους μαθητές της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ δεν είναι απλώς ένα θέμα δικαιοσύνης, αλλά και ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και συμπεριληπτικής κοινωνίας (Lazarus, 2012).
This study focuses on identifying these perceptions as well as people's views on gender stereotypes and the impact it can have on them and society through their designs. The study highlighted consideration of gender stereotypes as fixed gender roles, gender differences, gender bias or discrimination. One important belief concerned gender stereotypes that have a negative impact on both youth and our society.
διδακτική μεθοδολογία, είναι η αξιολόγηση της μάθησης των μαθητών από τη
διαμορφωτική της διάσταση, καθώς αναφέρεται σε όρους όπως η ανατροφοδότηση, η
αυτορρύθμιση, ο ατομικός και συλλογικός προβληματισμός, η αυτοαξιολόγηση και η
συλλογική αξιολόγηση. Το σύνολο των ενεργειών αυτών, σχεδιάζεται από ερευνητές και
ειδικούς, αξιοποιώντας πορίσματα συστηματικών και στοχευμένων ερευνών, που
εστιάζουν στις διαδικασίες της διδασκαλίας και μάθησης, αλλά και στο εάν οι μαθητές
αφού οικοδομήσουν τη μάθησή τους, θα είναι κάτι που θα διαρκέσει και στην ενήλικη ζωή
τους. Τα τελευταία χρόνια, έχει καταστεί προφανές ότι η αξιολόγηση της μάθησης αποτελεί
μία από τις πιο σύνθετες εκπαιδευτικές πρακτικές στον σχεδιασμό της διδασκαλίας,
εξετάζοντας την αξιολόγηση και τη μάθηση ως δύο εμφανείς και αυτοσυντηρούμενες
διαδικασίες.
Η σύνδεση του εθνικισμού με τη δημιουργία εθνικών κρατών είχε διττές συνέπειες. Από τη μία πλευρά, έδωσε τη δυνατότητα σε πληθυσμούς να αποκτήσουν πολιτική αυτονομία, προωθώντας την έννοια της συλλογικής ταυτότητας μέσα από την πολιτική κυριαρχία. Από την άλλη, οδήγησε σε συγκρούσεις, αποκλεισμούς και ανταγωνισμούς, καθώς οι έννοιες του έθνους και της πολιτικής αυτοδιάθεσης συχνά συνοδεύονταν από εθνοκεντρικές και ιμπεριαλιστικές τάσεις (Kedourie, 2017). Η ανάδυση εθνικών κινημάτων σε περιοχές της Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Ιταλία, αποτέλεσε χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυναμικής. Ο εθνικισμός, επομένως, λειτούργησε τόσο ως κινητήρια δύναμη αλλαγής όσο και ως εργαλείο εξουσίας, που ενίσχυε την κυριαρχία ορισμένων ομάδων εις βάρος άλλων.
In an era characterized by unprecedented technological advancements, the integration of big data into diplomacy represents a groundbreaking innovation that is transforming the global political landscape. This shift, often referred to as data-driven diplomacy, marks a departure from traditional, intuition-based decision-making processes, introducing a new model that is firmly rooted in evidence, predictive analytics, and computational insights. By leveraging big data, nations can access real-time information, uncover hidden patterns, and craft more effective policies to address complex global challenges.
One of the most significant innovations of data-driven diplomacy lies in its ability to provide granular insights into geopolitical trends. Through the analysis of massive datasets, encompassing everything from trade flows to social media activity, diplomats can better understand the dynamics of international relations. This approach not only enhances strategic decision-making but also offers a proactive mechanism for identifying and mitigating conflicts before they escalate. For instance, machine learning algorithms can identify patterns of political unrest, enabling early interventions and fostering stability.
Moreover, data-driven diplomacy offers an unprecedented level of transparency and accountability in international negotiations. By utilizing technologies such as blockchain, stakeholders can ensure the integrity and security of shared data, building trust among nations. This innovation is particularly critical in addressing global challenges such as climate change, where shared accountability and accurate data tracking are essential for effective policy implementation. Blockchain-based solutions can verify compliance with international agreements, creating a foundation of mutual trust and cooperation.
The integration of artificial intelligence (AI) into diplomatic workflows further exemplifies the innovative potential of this approach. AI-powered tools can simulate policy scenarios, evaluate their potential outcomes, and optimize strategies based on empirical evidence. This capability empowers decision-makers to navigate complex geopolitical landscapes with greater foresight and agility. As AI continues to evolve, its applications in diplomacy will expand, reshaping how nations engage with one another and address shared challenges.
However, the adoption of data-driven diplomacy also brings ethical and operational challenges that demand innovative solutions. Issues such as data sovereignty, privacy, and equitable access to technology highlight the importance of developing robust governance frameworks. These frameworks must balance the benefits of innovation with the need to protect human rights and ensure inclusivity. By addressing these concerns, data-driven diplomacy can serve as a model for the responsible application of emerging technologies in international relations.
In essence, data-driven diplomacy is more than just a technological advancement—it represents a paradigm shift in how nations interact, negotiate, and collaborate. By harnessing the power of big data, the global community can move towards a more interconnected, informed, and cooperative world. This study explores the transformative potential of data-driven diplomacy, delving into its applications, challenges, and the innovations required to maximize its impact on geopolitical analysis and policy development.
One significant contribution of AI to diplomacy is its ability to predict negotiation outcomes through advanced modeling and machine learning. By analyzing historical negotiation data, trade agreements, and diplomatic protocols, AI can provide actionable insights that inform strategy development. For example, AI systems can recommend optimal approaches to multilateral negotiations by analyzing historical voting patterns in international organizations or assessing the economic interdependencies between states. Such predictive tools not only save time but also improve the chances of reaching favorable outcomes, especially in complex, multi-stakeholder scenarios.
Additionally, AI-driven natural language processing (NLP) technologies have proven invaluable in breaking down linguistic and cultural barriers during international negotiations. Real-time translation tools equipped with AI allow for seamless communication, reducing misunderstandings that could derail sensitive discussions. These tools also analyze linguistic subtleties and cultural nuances, enabling diplomats to tailor their rhetoric to resonate with their counterparts’ values and expectations.
However, integrating AI into diplomatic processes also introduces ethical and practical dilemmas. Overreliance on algorithmic recommendations risks marginalizing the human element of diplomacy, which is rooted in empathy, intuition, and cultural awareness. AI systems might, for instance, recommend strategies that maximize short-term gains while ignoring the long-term implications for bilateral relationships. Therefore, human judgment remains crucial in evaluating AI-driven suggestions to ensure that diplomatic actions align with broader geopolitical goals and ethical considerations.
Moreover, the challenge of algorithmic bias presents another significant concern. AI systems are only as good as the data they are trained on, and datasets with historical or cultural biases can lead to flawed recommendations. For instance, if an AI model is trained on negotiation outcomes skewed by historical inequalities, it might reinforce these patterns, undermining the fairness and equity that modern diplomacy seeks to uphold. Thus, careful curation of training data and the continuous auditing of AI systems are imperative to mitigate these risks and ensure their reliability.
Finally, there is the issue of transparency. Diplomatic negotiations require a degree of confidentiality, and the integration of AI raises questions about data security and the potential misuse of sensitive information. Establishing clear protocols for the ethical use of AI in diplomacy is essential to maintaining trust among stakeholders and ensuring that AI tools enhance, rather than compromise, diplomatic objectives.
The centrality of digital platforms in contemporary diplomacy is underscored by their ability to break down barriers of distance and time. The reach and immediacy provided by these tools allow states to respond swiftly to international developments, engage in public diplomacy campaigns, and counter misinformation. As Velu (2024) notes in the analysis of digital ecosystems, these platforms create interconnected spaces that redefine power dynamics, offering both opportunities and challenges for state actors. The ability of diplomats and political leaders to leverage these tools effectively can have far-reaching implications for their influence and standing on the global stage.
Η εργασία αυτή στοχεύει να αναλύσει το ζήτημα της ισότητας, της ισονομίας και των δικαιωμάτων στην εκπαίδευση των μαθητών της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+. Θα εξετάσουμε το παρόν νομοθετικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν στόχο να προωθήσουν ένα συμπεριληπτικό εκπαιδευτικό περιβάλλον (Brock, 2020). Θα διερευνηθούν επίσης οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές ΛΟΑΤΚΙ+ στην πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, καθώς και η σημασία της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε θέματα που αφορούν τη σεξουαλική ταυτότητα και τον σεξουαλικό προσανατολισμό.
Σημαντικό μέρος της εργασίας θα αφιερωθεί στην παρουσίαση προτάσεων για την προώθηση μιας συμπεριληπτικής εκπαιδευτικής προσέγγισης. Η διασφάλιση της πρόσβασης σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης για τους μαθητές ΛΟΑΤΚΙ+, η δημιουργία ασφαλών σχολικών περιβαλλόντων και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών αποτελούν βασικά στοιχεία για την προώθηση της ισότητας και του σεβασμού στη διαφορετικότητα (Johnson, 2020).
Στο τέλος της εργασίας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι η εξασφάλιση ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση για τους μαθητές της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ δεν είναι απλώς ένα θέμα δικαιοσύνης, αλλά και ένα σημαντικό βήμα προς τη δημιουργία μιας πιο δίκαιης και συμπεριληπτικής κοινωνίας (Lazarus, 2012).
This study focuses on identifying these perceptions as well as people's views on gender stereotypes and the impact it can have on them and society through their designs. The study highlighted consideration of gender stereotypes as fixed gender roles, gender differences, gender bias or discrimination. One important belief concerned gender stereotypes that have a negative impact on both youth and our society.
διδακτική μεθοδολογία, είναι η αξιολόγηση της μάθησης των μαθητών από τη
διαμορφωτική της διάσταση, καθώς αναφέρεται σε όρους όπως η ανατροφοδότηση, η
αυτορρύθμιση, ο ατομικός και συλλογικός προβληματισμός, η αυτοαξιολόγηση και η
συλλογική αξιολόγηση. Το σύνολο των ενεργειών αυτών, σχεδιάζεται από ερευνητές και
ειδικούς, αξιοποιώντας πορίσματα συστηματικών και στοχευμένων ερευνών, που
εστιάζουν στις διαδικασίες της διδασκαλίας και μάθησης, αλλά και στο εάν οι μαθητές
αφού οικοδομήσουν τη μάθησή τους, θα είναι κάτι που θα διαρκέσει και στην ενήλικη ζωή
τους. Τα τελευταία χρόνια, έχει καταστεί προφανές ότι η αξιολόγηση της μάθησης αποτελεί
μία από τις πιο σύνθετες εκπαιδευτικές πρακτικές στον σχεδιασμό της διδασκαλίας,
εξετάζοντας την αξιολόγηση και τη μάθηση ως δύο εμφανείς και αυτοσυντηρούμενες
διαδικασίες.
Η εργασία εστιάζει στους χαρισματικούς μαθητές.
Through specific research questions, the rapid development of the Jordanian education system, the absolutely positive attitude regarding the equal access of women to all levels of education are found and the high position of Jordan in the field of education among all Arabic-speaking countries is confirmed. It is characteristic that our research shows that the participants report that the profession is related to the choice of the University as their first choice and that they have decided which profession they wanted to pursue in the future.
The research shows that the girls' families have a respect for their educational/professional goals, without trying to intervene to shape them according to the wishes of the parents, while the same treatment is found in terms of the attitude of both parents in that even if they disagree with the educational and professional choices of the girls, will support their decision.
Taking into account the results presented in our research, it can be found that Jordanian society encourages women, to a greater extent, to use specialized computer programs, the acquisition of skills (analytical and synthetic thinking, practicality, effectiveness, etc.) and the acquisition of technical knowledge on the subject of their degree.
The educational attainment of the participants' parents is related to the access to higher education of girls in these families. In conclusion, it was found that the educational level of the parents and especially of the father affects the educational choices of the participants and in particular their admission to higher and higher education.
The educational reform in Jordan in recent decades, gives our research of particular interest, because: (a) the research is carried out within Jordanian universities, (b) the research follows conclusions and proposals that emerged from the four major Islamic Pedagogical Conferences in Mecca, Pakistan, Malaysia and Cairo, and (c) the fact that there are limited researches and studies on the education of women in the universities of Muslim countries.
Through specific research questions, the rapid development of the Jordanian education system, the absolutely positive attitude regarding the equal access of women to all levels of education are found and the high position of Jordan in the field of education among all Arabic-speaking countries is confirmed. It is characteristic that our research shows that the participants report that the profession is related to the choice of the University as their first choice and that they have decided which profession they wanted to pursue in the future.
The research shows that the girls' families have a respect for their educational/professional goals, without trying to intervene to shape them according to the wishes of the parents, while the same treatment is found in terms of the attitude of both parents in that even if they disagree with the educational and professional choices of the girls, will support their decision.
Taking into account the results presented in our research, it can be found that Jordanian society encourages women, to a greater extent, to use specialized computer programs, the acquisition of skills (analytical and synthetic thinking, practicality, effectiveness, etc.) and the acquisition of technical knowledge on the subject of their degree.
The educational attainment of the participants' parents is related to the access to higher education of girls in these families. In conclusion, it was found that the educational level of the parents and especially of the father affects the educational choices of the participants and in particular their admission to higher and higher education.
The educational reform in Jordan in recent decades, gives our research of particular interest, because: (a) the research is carried out within Jordanian universities, (b) the research follows conclusions and proposals that emerged from the four major Islamic Pedagogical Conferences in Mecca, Pakistan, Malaysia and Cairo, and (c) the fact that there are limited researches and studies on the education of women in the universities of Muslim countries.
Οι τέχνες και οι πολιτιστικές πρακτικές διαδραματίζουν σύνθετο ρόλο σε σχέση με την ισότητα των φύλων. Από αυτή την άποψη, οι τέχνες και η πολιτιστική παραγωγή χρησιμοποιούνται για τον καθορισμό πολιτιστικών και συλλογικών ταυτοτήτων. Οι τέχνες μπορούν και οι δύο να αντανακλούν τις ανισότητες που υπάρχουν σε μια κοινότητα και μπορούν, ελλείψει παρέμβασης, να διαιωνίσουν αυτές τις ανισότητες μέσω της εμμονής εικόνων και ιστοριών. Αυτή είναι η πρώτη βάση στην οποία η ισότητα των φύλων έχει σημασία στις τέχνες και τη δημιουργική βιομηχανία: είναι ένα μέτρο του βαθμού στον οποίο το πολιτιστικό μας περιεχόμενο επιτρέπει σε όλα τα μέλη της κοινότητας, ή του πληθυσμού, να βρεθούν σε μορφές συλλογικής πολιτιστικής έκφρασης και να επεκτείνουν τη σκέψη ευρύτερα ως προς το τι είναι δυνατό ή εφικτό από όλα τα μέλη της κοινωνίας.
Οι συμπεριφορές παιχνιδιού τύπου φύλου ξεκινούν από την προσχολική ηλικία και συνεχίζονται καθ ' όλη τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Αυτές οι συμπεριφορές παιχνιδιού περιλαμβάνουν ενδιαφέροντα παιχνιδιών που πληκτρολογούν φύλο, στυλ παιχνιδιού που πληκτρολογούν φύλο και ομάδες παιχνιδιού που έχουν διαχωριστεί από το φύλο. Ο διαχωρισμός των φύλων γίνεται στενά συνυφασμένος με στυλ παιχνιδιού που πληκτρολογούν φύλο. Η έρευνα έχει δείξει ότι τα αγόρια είναι πιο πιθανό να παίξουν με άλλα αγόρια, να παίξουν σε μεγαλύτερες ομάδες και να έχουν ένα πιο τραχύ και θορυμφικό στυλ παιχνιδιού από τα κορίτσια.
Τα κορίτσια, αντίθετα, είναι πιο πιθανό να παίξουν με άλλα κορίτσια, να παίξουν σε μικρότερες ομάδες και να έχουν πιο συνεργάσιμο στυλ παιχνιδιού από τα αγόρια. Αυτός ο διαχωρισμός των φύλων αρχίζει στα προσχολικά χρόνια, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν για πρώτη φορά προσελκύονται από άλλους τους οποίους αντιλαμβάνονται ότι είναι παρόμοιοι και είναι ιδιαίτερα συμβατοί σε αυτά στη συμπεριφορά. Αυτές οι συμπεριφορές παιχνιδιού τύπου φύλου μπορεί να δώσουν στα αγόρια και τα κορίτσια διαφορετικές εμπειρίες παιχνιδιού καθ’ όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής τους, δημιουργώντας τις "δύο κουλτούρες της παιδικής ηλικίας".
Οι τέχνες είναι επίσης ένα σημαντικό όχημα μέσω του οποίου τα άτομα αφηγούνται τις δικές τους ιστορίες, για να βρουν την ελευθερία της προσωπικής έκφρασης και να είναι σε θέση να δουν την ταυτότητά του να αντικατοπτρίζεται στην πολιτιστική και δημιουργική έκφραση. Αυτό διαδραματίζει αναπόσπαστο ρόλο στη δημιουργία μιας αίσθησης ατομικής ευημερίας και ανήκειν. Εάν η ισότητα των φύλων δεν υπάρχει μεταξύ των παραγωγών περιεχομένου στις τέχνες και τις δημιουργικές βιομηχανίες, τότε τα πολιτιστικά προϊόντα της και οι εμπειρίες που προσφέρονται στους συμμετέχοντες και το κοινό δεν θα καταφέρουν να αγκαλιάσουν την πλήρη ποικιλομορφία των φύλων της κοινότητάς μας. Αυτή είναι η δεύτερη βάση στην οποία η ισότητα των φύλων έχει σημασία στις τέχνες: καθορίζει τον βαθμό στον οποίο άνδρες και γυναίκες εκπληρώνουν το δικαίωμά τους στην καλλιτεχνική έκφραση μέσω της αυτοεκπροσώπησης, λέγοντας τις δικές τους ιστορίες και συνεισφέροντας ατομικά στο πολιτιστικό και δημιουργικό τοπίο.
Σκοπός αυτού του ερευνητικού έργου είναι ο εντοπισμός και η τεκμηρίωση μιας διεθνούς βάσης αποδεικτικών στοιχείων για προγράμματα και πρωτοβουλίες τέχνης και δημιουργικής βιομηχανίας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την προώθηση της ισότητας των φύλων στη σημερινή εκπαίδευση.
Οι τέχνες και οι δημιουργικές δραστηριότητες έχουν υιοθετηθεί ευρέως ως μηχανισμός για τη συνεργαστεί με τις αποκληρωμένες και μειονοτικές κοινότητες για την ενδυνάμωση και την οικοδόμηση ανθεκτικότητας και ευημερίας. Αυτό θέτει το ερώτημα πώς να παρέμβουμε, και μάλιστα πού να παρέμβουμε για να ενθαρρύνουμε τις μετατοπίσεις των προσδοκιών, των στάσεων και των ευρύτερων φαντασιών γυναικών και ανδρών. Η σύντομη απάντηση είναι παντού. Για τον σκοπό αυτό, συγκεντρώσαμε παρεμβάσεις που επιδιώκουν την επίτευξη της ισότητας των φύλων μεταξύ των πολιτιστικών παραγωγών μας και οι οποίο προσπάθησαν να επιτύχουν ισότητα των φύλων μέσω πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
Ο κύριος σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εισαγάγει μερικές από τις βασικές συζητήσεις στον τομέα και να σηματοδοτήσει τους τρόπους με τους οποίους αυτές προωθούνται από τους συγγραφείς που έχουν συμβάλει στο ειδικό ζήτημα. Εξετάζουμε καταρχάς ορισμένους από τους λόγους για τους οποίους το ενδιαφέρον για την εκπαίδευση των πολιτών έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και πώς αυτά συχνά υποστηρίζονται από μια γενικότερη αναβίωση του ενδιαφέροντος για την έννοια της ιθαγένειας σε πολλά μέρη του κόσμου. Διερευνούμε επίσης την ιδέα μιας «κοινωνίας μάθησης» και πώς αυτό έχει επηρεάσει τις εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες για την ιθαγένεια, τόσο στο επίπεδο της θεωρίας όσο και της πρακτικής. Στη συνέχεια, προχωρούμε στην εξέταση ορισμένων από τις βασικές συζητήσεις σχετικά με το περιεχόμενο και τη φύση της εκπαίδευσης για την ιθαγένεια, οι οποίες έχουν απασχολήσει μελετητές σε αυτόν τον τομέα τα τελευταία χρόνια. Ειδικότερα, εξετάζουμε τον τόπο της εκπαίδευσης για την ιθαγένεια και τον αντίκτυπο του πλαισίου στο είδος της μάθησης που λαμβάνει χώρα.
In recent decades there has been a major research and social debate on Roma education and integration. In schools, interventions are made and programs are drawn up by the University and the European Union spends large sums of money in this direction. But the reality within our schools shows that the objectives of education for Roma pupils have not been achieved. Teachers face complex problems in schools attended by Roma students. The main difficulty is the irregular attendance of Roma pupils, the school leak, which creates a problem in the completion of even basic education and their school literacy. Another problem is the inadequate education of young children by the family, at least with the data of Greek society. Many children come to the first classes of school at a relatively old age, while many of them do not have the necessary medical documents (vaccinations) and often also birth certificates to register at school.
Ο σημαντικός ρόλος του παιχνιδιού στην ανάπτυξη των παιδιών προκύπτει από μία σειρά χαρακτηριστικών, τα οποία διακρίνουν το παιχνίδι από όλες τις άλλες μορφές της ανθρώπινης δραστηριότητας. Το παιχνίδι είναι μία δραστηριότητα η οποία έχει ως αφετηρία της την πρωτοβουλία, μία δραστηριότητα αυτο-ρυθμιζόμενη με εγγενή κίνητρα και χωρίς υποχρεωτικά σαφείς στόχους. Τα παιδιά εμπλέκονται δραστήρια στο παιχνίδι από εσωτερική επιθυμία κα προσωπικό ενδιαφέρον, δημιουργούν και ελέγχουν τις καταστάσεις του παιχνιδιού τους, οι οποίες στην πλειονότητα των περιπτώσεων τους έχει μία συμβολική διάσταση, μία δράση δηλαδή υποκριτική σε ένα φανταστικό πεδίο, το οποίο συνήθως περιλαμβάνει ρόλους, κανόνες και χειρισμούς αντικειμένων.
Μέσα από αυτή την εμπλοκή, η οποία είναι ταυτόχρονα νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τα παιδιά οικοδομούν τις βάσεις της αφηρημένης σκάψης και του αναστοχασμού, αναπτύσσουν δεξιότητες επικοινωνίας, ασκούνται στον έλεγχο των συναισθηματικών του εκδηλώσεων και διερευνώντας ιδιοποιούνται ρόλους και κανόνες της κοινωνίας των ενηλίκων.
In this context, the purpose of this research is on the one hand to explore and critically evaluate the existing knowledge in the context of cognitive and intellectual capital and on the other hand to explore the usefulness of the latter especially in a health organization, while searching for the degree of influence of the latter by the Covid-19 pandemic.
As stated by Fynes-Clinton et al., (2021), even today, despite the partial transition to fair value accounting, financial accounting standards do not fully support the principle of fair value. There is no doubt, then, that in the 1990s some pioneers abandoned the old system of financial accounting (Dai et al., 2020). In doing so, however, they faced the inherent "difficulty in accounting intellectual capital." In the 1990s, as referred by Fynes-Clinton et al., (2021), that difficulty emerged as national economies began to shift from industries to service economies, to what we now commonly call a 'knowledge-based economy'.
If members in such research groups can easily acquire and assimilate elements of organizational knowledge already known to other organizational units, they can speed up work and improve the quality of results. From a simplified perspective, knowledge management is a matter of knowledge that revolves around knowledge contributors and users of knowledge (Gabrielli et al., 2020; Kinson, 2015). In summary, knowledge management better reflects how an organization enriches and manipulates its intangible assets, was created to provide a competitive advantage, and leads to sustainable competitiveness greater than tangible assets can reach. In their research, Guertler et al., (2022), support that managers “often emphasize the functions and features of the knowledge management system to achieve effective information management”, but other motivational researchers (Liu et al., 2021; Mozgova et al., 2022; O'Mahoney et al., 2021), perceive knowledge management as a matter of culture and social cohesion that focuses on organizational learning and behaviour change.
The purpose of this research is to investigate the views of the people who participated in the survey, regarding the intellectual capital of health organizations and the influence of the pandemic on this issue. For this reason, the following research questions were put forward for investigation. The central research questions of this research were then defined.
1. What are the respondents' views on the intellectual capital of health organizations?
2. What is the degree of influence of the pandemic on the intellectual capital of the health organization?
3. Do demographic factors influence the views of the people surveyed?
It is an undeniable fact that the technological environment is changing rapidly, which increases uncertainty in the market. In environments of high uncertainty, companies and organizations in order to achieve high returns will have to turn to their intellectual capital, which is their most valuable resource. Knowledge assets include both tangible and intangible assets that are the source of a company's “competitive advantage” (Negucioiu et al., 2022; Thevathasan et al., 2022).
Theoretical research has shown that there is no commonly accepted holistic approach to the practices and actions of intellectual capital management that leads to the formulation of its strategies in a period of prolonged crisis.
In the context of the transition from theoretical modelling to a research framework for its investigation, the following basic research questions are formulated:
1) The structuring elements of companies' strategic choices, in terms of their human capital, when these enterprises are "forced" to operate in an environment of prolonged recession. It is about looking for the elements that businesses, faced with an environment of prolonged recession, consider, consciously or not, as the appropriate for their human capital so that the latter is (remains actively) efficient.
2) The elements that shape the conditions for the recruitment and maintenance of human capital by the company, during the period of prolonged recession. These elements are inextricably linked to the overall framework of efficiency and effectiveness of human capital during the protracted recession. It goes without saying that these elements are directly (closely) linked to the career system that companies implement - apply during the specific period.
3) The data they utilize and develop – improve the existing human capital to respond to the new market conditions that are formed during the prolonged recession.
The research approach chosen in this field research is quantitative research aimed at investigating the existence or not of general rules regarding the management strategies, on the part of companies, of human capital in a period of prolonged crisis (Rohmer et al., 2020). The nature of the theoretical model requires the adoption and application of "explanatory procedures" (i.e., the emergence of new "latent" variables, through factorial analysis) to verify or not the validity of the theoretical model.
The implementation of the quantitative survey was carried out through the construction of a closed-ended questionnaire (Rechtschaffen, 2021). The sampling plan applied includes ensuring an appropriate sampling frame, the selection of the sample size but also the selection of the appropriate sampling method and its application. The sample of the questionnaire includes seven particular sectors of entrepreneurship due to the differentiated treatment of the economic crisis. There are sectors that accumulated significant losses during this period (industry, trade, and construction), sectors that faced significant difficulties but, easily or difficultly, managed to cope with the recession (insurance, new technologies) and finally, its sectors successfully coped with the prolonged recession (the tourism industry and shipping). This choice was determined by the rationale that the investigation of the strategies – practices during the prolonged recession would be facilitated if the data collection was done based on the sectors that faced different difficulties in that period.
In general, it became clear that the intellectual capital of organizations and especially of health organizations is the most important resource for them and is the determining factor for their efficiency and therefore their sustainability. The present work, despite its limitations mainly related to the fact that the researcher turned to a single health organization for the collection of the sample, which “makes it difficult to generalize the above conclusions for all health organizations” (Tomlinson, 2020), has contributed to the awareness of this reality and promotes the need for the greatest possible exploitation of the intellectual capital of similar organizations, as a key element of improving their operation and performance.
Sustainability management is a vital aspect of modern business practices, especially in the wake of increasing environmental concerns. However, the implementation of sustainability practices varies greatly between large and small companies. Small and medium-sized enterprises (SMEs) face different challenges compared to large corporations in implementing sustainability measures.
In conclusion, SMEs face significant challenges in implementing sustainability practices, and a conflict arises between large and small companies. However, this conflict can be resolved through government support, collaboration, and industry associations. Implementing sustainability measures is crucial for the long-term success of both large and small companies, and everyone must work together to achieve this common goal.
This paper is not so much a project report as it discusses the issue of modelling SME sustainability management that is compatible with climate requirements and demonstrates proposed solutions and aims to discuss the challenges faced by SMEs in introducing sustainability management and how to resolve the conflict between large and small companies.
Digital nomads are individuals who are independent of location and use technology to perform their work, living a nomadic lifestyle. They can either be remote employees or use external partners. Although most telecommunications and freelancers are technically digital nomads, the term is most often used to describe people living or traveling abroad or in the domestic labor market. Some digital nomads have a wide range of clients and live through the combination of jobs, while others have formal or semi-official agreements with customers, guaranteeing a certain amount of work or billable hours. This type of employee works remotely through the remote control, without of course being present at the headquarters of his company. In the 21st century digital nomads use their skills to work through laptops, social media, and mobile phones. So, they can spend a few months working from a mountain village in the Austrian Alps and a few weeks on an island in Greece.
The term of "digital nomadism" is very often confused with the concept of "remote work". They are two similar concepts, but they have very different programs during their daily occupations, as well as different requirements. More specifically, the "digital nomad" is a type of remote worker who travels the world while doing his work remotely. The main difference between a "digital nomad" and a "remote worker" is where one places the base of one's home and where one's professional base. The former is not bound to a specific location or to a specific time, unlike the "remote worker", who often has to be available at certain times of the day. The digital nomad has the ability to work at any time and from any part of the world.
A key feature of the identity of digital nomads is that they tend to be younger, as their young age allows them frequent travel and regular change of environment. The main source of their professional absorption is found mainly in the industries of economics and knowledge, in areas such as marketing, design, informatics, articles and mass media, teaching and consulting services.
Our work focuses on research that began in October 2021 and was completed in June 2022. The aim of the research is to investigate the views of graduates of the Schools of Science and Technology, regarding their familiarity with the phenomenon of digital nomadism, but also on the refugee crisis, population movements and the treatment of migrants, mainly in Greece. The main research questions examined are: (a) are there any obstacles to the assistance provided by the state and local citizens to migrants/refugees? (b) are there enough privileges for immigrants and extensive use are made of modern information and communication technologies, and (c) what are the most important advantages and disadvantages in remote work that digital nomads seek? In the end, the companies / employers, as employment and labor agencies, will also be examined.
In conclusion, the advantages of this type of work vary. Initially, employees have the opportunity to choose where to live, without being limited to narrow geographical contexts that often, for personal reasons, become intolerable. They enjoy the freedom of travel and come into contact with different cultures, languages and peoples, while at the same time their schedules are flexible. In this way, both the personal/family duties and the working hours of each one is regulated. In addition, online platforms that have rental spaces for houses and offices are increasingly giving the option for short-term rental, so one can easily and economically search for an accommodation for a few days, weeks or months and over this time look for the next destination for its installation. Everything shows, then, that this innovation in the workplace is here to stay.
According to recent researches, it is estimated that nearly 4 million people were living globally as digital nomads before the pandemic, a number that is expected to reach 1 billion. people until -not so far away- 2035.
Παρασκευή, 5 Νοέ 2021 - Κυριακή, 7 Νοέ 2021
I will not be able, in this brief tribute text, to deal with the whole issue. I will therefore simply take a position on whether it is language or discourse that is a guarantee of cultural construction, and propose a model of multiple language competence that shows how cultural identity traits can be identified at each of its levels. And, I will refer to the role of educators when they deal with multiple identities in multicultural classes today.
16th NETTIES Conference (Network Entities)
IAFeS - International Association for eScience
in collaboration with the Ionian University,
at the Reading Society of Corfu, Greece.
Corfu May 3rd – 5th 2018
«Το ελληνικό σχολείο του 21ου αιώνα»
Αναζητώντας τον ρόλο που καλείται να διαδραματίσει το σύγχρονο ελληνικό σχολείο, το Γενικό Λύκειο Θρακομακεδόνων σε συνεργασία με το Ελληνικό Ινστιτούτο Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και Εκπαίδευσης, διοργανώνει επιστημονική διημερίδα, στις 11 και 12 Μαΐου 2018, με θέμα: «Το ελληνικό σχολείο του 21ου αιώνα. Παιδαγωγικές, εκπαιδευτικές, επιστημονικές προκλήσεις, επιλογές και ρεαλιστικές στοχεύσεις».
Με εισηγήσεις που αφορούν τη φιλοσοφία της παιδείας, τη σύνδεση σχολείου κοινωνίας, τις σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες σε συνδυασμό με τη χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας στην εκπαιδευτική πράξη καθώς και τη διοίκηση των εκπαιδευτικών μονάδων θα διερευνηθεί το θέμα των παιδαγωγικών, εκπαιδευτικών, επιστημονικών προκλήσεων, επιλογών και ρεαλιστικών στοχεύσεων όλων των φορέων και θεσμών της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Στη διημερίδα συμμετέχουν με ενδιαφέρουσες και πρωτότυπες εισηγήσεις καταξιωμένοι επιστήμονες, όπως καθηγητές πανεπιστημίου, σχολικοί σύμβουλοι, ερευνητές, συγγραφείς σύμβουλοι του ΙΕΠ, στελέχη της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δημόσιας και ιδιωτικής, διευθυντές και υποδιευθυντές σχολικών μονάδων και πολλοί προσοντούχοι δάσκαλοι καθηγητές.
Το AIDS αποτελεί ένα παγκόσμιο πρόβλημα, το οποίο πλήττει όλες τις ηπείρους . κάθε μέρα, περίπου 5.000 άνθρωποι μολύνονται με τον HIV. Τα άτομα τα οποία έχουν προσβληθεί με τον ιό του AIDS συχνά οδηγούνται στην απομόνωση, λόγω διακρίσεων που γίνονται εις βάρος τους και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, επειδή οι περισσότεροι από εμάς έχουμε υιοθετήσει την λανθασμένη αντίληψη ότι οι φορείς του AIDS αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Επομένως σε αυτό το σημείο μπορούμε να συμπεράνουμε τον ζωτικό ρόλο της ενημέρωσης και της εκπαίδευσης στην καταπολέμηση του AIDS.
Η πρώτη αντίδραση του αρρώστου στην αναγγελία ότι πάσχει από AIDS είναι ταραχή και έκπληξη , που συνοδεύεται από άλλα αισθήματα αγωνίας και ανασφάλειας , καθώς και από ψυχοκινητικά συμπτώματα όπως ψυχοκινητική ανησυχία, ταχυκαρδία, ιδρώτες , τρόμο, κλάμα, αφηρημάδα, ανικανότητα, συγκέντρωση κτλ.
Σκοπός
Οι ασθενείς οι οποίοι έχουν προσβληθεί από AIDS έχουν υιοθετήσει την αντίληψη ότι πια δεν μπορούν να κατευθύνουν και να ελέγξουν τη ζωή τους, γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχουν ιατρικές διαβεβαιώσεις και κοινωνική ενίσχυση. Η απαισιοδοξία και η απελπισία πως για τη ζωή κάνουν να νοιώθουν μόνοι, τη δύσκολη αυτή στιγμή. Αισθάνονται επίσης αδικημένοι γιατί η ζωή τους έφερε αντιμέτωπους με το πιο σκληρό της πρόσωπο. Τα σχέδια που είχαν κάνει, μπροστά στη θέα αυτού του γιγάντιου εχθρού , καταπατώνται. Νοιώθουν ότι όλοι οι δρόμοι πλέον για αυτούς είναι κλειστά και δεν υπάρχει καμιά διέξοδος. Η μόνη λύση για να σωθούν είναι ο θάνατος.
Υλικό και Μέθοδοι
Η κοινωνία συχνά στιγματίζει τα οροθετικά άτομα και τα οδηγεί σε αδιέξοδο. Από το 1981 μέχρι σήμερα έχουν δημοσιευθεί αρκετές μελέτες, στις οποίες αξιολογούνται οι κοινωνικές επιπτώσεις πάνω σε μεγάλο αριθμό πάσχοντων από το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. Η ψυχολογία του άρρωστου ωστόσο επηρεάζεται καταλυτικά και από τον κοινωνικό ρατσισμό που υφίσταται όταν πριν 20 χρόνια εμφανίστηκε η νόσος, αναγνωρίστηκε ως πρόβλημα των περιθωριακών (φορέων). Η εμφάνιση της επιδημίας έθεσε σε δοκιμασία τους κοινωνικούς θεσμούς και τη συνεργασία κρατών. Ένα άλλο επακόλουθο ήταν η αλλαγή του τρόπου σκέψης, δράσης και αντίδρασης των κοινωνικών ομάδων ειδικά στα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του AIDS, πάσχοντες ή φορείς υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το σχολείο ή την εργασία τους και απομονώθηκαν από τους οικείους ή τους ερωτικούς συντρόφους τους.
Αποτελέσματα και Συμπεράσματα
Ο άρρωστος με AIDS, γνωρίζοντας ότι έχει μια θανατηφόρα αρρώστια,περνά από διάφορα στάδια ψυχικής κατάστασης και χρειάζεται ψυχολογική στήριξη και συμπαράσταση και από το προσωπικό υγείας και από τα μέλη της οικογένειάς του. Οι δυσκολίες εντείνονται και από το γεγονός ότι το AIDS είναι συνδεδεμένο με τρόπους ζωής που η κοινωνία απορρίπτει , γι’ αυτό συχνά δημιουργούνται ακόμη και οικογενειακά προβλήματα άρνησης και αντίθεσης προς τον άρρωστο.
Οι σχολικές μονάδες οφείλουν να συνεργάζονται με τους γονείς των μαθητών/τριών τους, αναγνωρίζοντας την ανάγκη συνεχούς συνεργασίας μεταξύ σχολείου και οικογένειας. Μερικά σχολεία με μαθητές που ζούνε σε μονογονεϊκές οικογένειες έχουν εκπαιδευτικούς που λειτουργούν σαν συνδετικός και εποπτικός κρίκος μέσα στα συμβούλια γονέων και εκπαιδευτικών. Η εκπαίδευση έχει ενθαρρύνει την συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση των παιδιών τους, έχει επισημάνει την σημασία του διαλόγου μεταξύ γονέων και δασκάλων και της συμβουλευτικής γονέων σε σχέση με τα εκπαιδευτικά θέματα.
Σκοπός
Οί Διαταραχές της Διάθεσης (ή Συναισθηματικές Διαταραχές) είναι μια ομάδα διαταραχών που χαρακτηρίζονται από διαταραχή της συναισθηματικής διάθεσης. Κοινά παραδείγματα συναισθηματικής διάθεσης είναι η κατάθλιψη, η έξαρση, ο θυμός. Διακρίνουμε τη διάθεση ή συναισθηματική διάθεση από το συναίσθημα (a), που αποτελεί την εξωτερική έκφραση της. Και καθώς η εξωτερική έκφραση ενός καταθλιπτικού ή μανιακού ασθενή δεν είναι πάντα καταθλιπτική ή ευφορική, πιο σωστά οί Συναισθηματικές Διαταραχές περιγράφονται σαν Διαταραχές της Διάθεσης.
Υλικό και Μέθοδοι
Η εφηβεία είναι,έτσι κι αλλιώς, μια ταραγμένη περίοδος της ανθρώπινης ανάπτυξης. Οι έφηβοι, αγόρια και κορίτσια , κυρίως λόγω των ορμονών, ανακαλύπτουν την δύναμη της σεξουαλικότητας.Η αναζήτηση ταυτότητας, που είναι και το αναπτυξιακό ζητούμενο, πελαγοδρομεί μεταξύ ιδανικών κόσμων ,κοινωνικών και γονικών περιορισμών, πανίσχυρων «συμβουλίων» φίλων και ,πιθανόν, σεξουαλικών ενορμήσεων. Επιπρόσθετα οι απαιτήσεις του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος ,που στραγγαλίζει την πολύπλευρη ανάπτυξη της έφηβης, δεν αφήνει πολλές διεξόδους συναισθηματικής αποφόρτισης κάτι το οποίο εντείνει τις εσωτερικές συγκρούσεις της, που μπορούν να εξωτερικευτούν στο οικογενειακό περιβάλλον με αποτελέσματα όπως αντιδραστικότητα και εναντίωση στο γονικά πρότυπα, απολυτότητα, απερίγραπτη επιθετικότητα εναλλασσόμενη με απερίγραπτη τρυφερότητα και διάφορα άλλα αναμενόμενα που εντάσσονται στην διαδικασία φυσιολογικών αντιδράσεων,ενός παιδιού που προσπαθεί να διαμορφώσει μια ενήλικη, πια ,ταυτότητα.
Αποτελέσματα και Συμπεράσματα
Όπως για τις περισσότερες ψυχικές διαταραχές ή σύνδρομα έτσι και για τις διαταραχές της διάθεσης δεν έχει, φυσικά, απομονωθεί ένας και μοναδικός ή συγκεκριμένος αιτιολογικός παράγοντας. Η έρευνα που έγινε και συνεχίζει να γίνεται απλά προτείνει ένα μεγάλο αριθμό παραγόντων που φαίνεται να συμβάλλουν στην ανάπτυξη διαταραχών της διάθεσης.
Η τελευταία έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα σε αντιπροσωπευτικό πιθανοθεωρητικό δείγμα του γενικού πληθυσμού με τη χρήση του ευρωπαϊκού πρότυπου ερωτηματολογίου για τη μέτρηση της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών ήταν η έρευνα του ΕΠΙΨΥ «Πανελλήνια έρευνα στον γενικό πληθυσμό για την ψυχοκοινωνική υγεία και τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών», η οποία υλοποιήθηκε το 2004.
Σκοπός
Η υλοποίηση παρεμβάσεων πρόληψης στη σχολική κοινότητα αποτελεί πάγια προτεραιότητα της πρόληψης στην Ελλάδα, τόσο σε επίπεδο χάραξης πολιτικής όσο και σε επίπεδο παρεμβάσεων που υλοποιούνται. Στο πλαίσιο της έμφασης που δίνεται στην εφαρμογή παρεμβάσεων,1 τόσο άμεσα στους μαθητές όσο και έμμεσα στους εκπαιδευτικούς, όχι μόνο για την πρόληψη των εξαρτησιογόνων ουσιών αλλά και ευρύτερα, όσον αφορά την πρόληψη των εξαρτήσεων και την αγωγή υγείας, τα Κέντρα / φορείς Πρόληψης εκτός από τις παρεμβάσεις πρόληψης της χρήσης παράνομων και νόμιμων ουσιών υλοποιούν και παρεμβάσεις για την πρόληψη της επιθετικότητας, για το διαδίκτυο κτλ., καθώς και ευρύτερες παρεμβάσεις προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας.
Υλικό και Μέθοδοι
Το σχολικό έτος 2014-2015 το Υπ. Παιδείας στο πλαίσιο της προαγωγής της υγείας και της αναβάθμισης της ποιότητας της ζωής των μαθητών εισήγαγε το πρόγραμμα του Κοινωνικού Σχολείου. Στόχος του Κοινωνικού Σχολείου είναι μέσα από διάφορες δράσεις και με την ενεργό συμμετοχή μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων να προσφέρει εμπειρίες, γνώσεις και δεξιότητες που είναι απαραίτητες στους μαθητές και στις μαθήτριες της χώρας για να εξελιχθούν σε υγιείς και ενεργούς πολίτες. Τον συντονισμό έχουν οι Υπεύθυνοι Αγωγής Υγείας και Σχολικών Δραστηριοτήτων. Βασικοί άξονες δράσης του Κοινωνικού Σχολείου αποτελούν: η καταπολέμηση της παχυσαρκίας στα παιδιά και τους νέους διαμέσου της άθλησης και της διατροφής, η καταπολέμηση των εξαρτήσεων (ναρκωτικά, αλκοόλ, κάπνισμα), η καταπολέμηση του ρατσισμού, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η πρόληψη των μολυσματικών ασθενειών, η εισαγωγή των εννοιών του ολυμπισμού και της οικουμενικότητας στην εκπαίδευση, η προώθηση της άθλησης στα σχολεία, η πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού στα σχολεία, η ευαισθητοποίηση σε θέματα ρατσισμού και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ενημέρωση της σχολικής κοινότητας σε θέματα διαδικτύου.
Αποτελέσματα και Συμπεράσματα
Οι παρεμβάσεις πρόληψης που υλοποιούνται τα τελευταία χρόνια δεν επικεντρώνονται στη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών αλλά αφορούν σε ευρύτερο επίπεδο την πρόληψη των εξαρτήσεων και των επικίνδυνων συμπεριφορών, καθώς και την προαγωγή της ψυχοκοινωνικής υγείας.