Wiesław Gdowicz
Urodzony w 1957 w Nowym Targu. Mieszka w Katowicach.
1982 - dyplom Akademia Sztuk Pięknych Kraków Wydział Form Przemysłowych (Katedra Komunikacji Wizualnej)
1982 - 2002 nauczyciel liternictwa PLSP Katowice
1993 - asystent (kierunek wzornictwo Wydział Grafiki katowickiej filii ASP Kraków)
1998 - doktor sztuk pięknych (doktorat - Wydział Grafiki katowickiej filii ASP Kraków)
2004 - doktor habilitowany sztuk pięknych (habilitacja - Wydział Form Przemysłowych ASP Kraków)
2008 - profesor nadzwyczajny (ASP Katowice).
Profesor nadzwyczajny dr hab. sztuk pięknych – pracuje na stanowisku profesora w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.
2024 - (20 września) koniec pracy
Funkcje:
Prorektor ASP ds. Studentów i Badań Naukowych w latach 2008 - 2012.
Koordynator projektu Design Silesia z ramienia ASP Katowice 2010 - 2013.
Kierownik Zakładu Badań Wizualnych i Interakcji ASP latach 2009 - 2019.
Kierownik Pracowni Komunikacji Społecznej ASP w latach 2012 - 2019.
Kierownik Pracowni Projektowania i Badania Interakcji od 2019 - 2022.
Redaktor Biuletynu Sztuki Projektowania ASP Katowice 2005 - 2011.
Twórczość:
Drzeworyt sztorcowy, plakat, grafika użytkowa, komunikacja wizualna.
Udział w 115 wystawach i konkursach plakatu i grafiki artystycznej.
Prace w muzeach: Muzea Narodowe w Jeleniej Górze i Gdańsku, Muzea w Couvin Belgia i Fridrikstad Norwegia oraz Schwetzingen-Xylon Museum Schwetzingen Niemcy; Galerie w Kanagawa Yokohama Japonia, Kolekcja BWA Olsztyn, Kolekcja Polskiej Sztuki Sakralnej BWA Częstochowa, Muzeum Plakatu w Wilanowie
Działalność naukowa:
Prace naukowe z zakresu teorii znaku, obrazowania procesów myślowych i zagadnień przestrzeni abstrakcji, badań interakcji oraz projektowania społecznego.
STRONY WWW
WIESŁAW GDOWICZ – https://wgdowiczpublikacje.wordpress.com/
GESTY – Projekt Zakładu Badań Wizualnych i Interakcji ASP Katowice – http://projektgesty.wordpress.com/
PROJEKT GESTY SYKSTYNA – http://projekt-gesty-sykstyna.blogspot.com/
Pracownia Komunikacji Społecznej ASP Katowice – http://pksaspkat.blogspot.com/
Zakład Badań Wizualnych i Interakcji ASP Katowice – https://aspzbwii.wordpress.com
Blog „medytacje-artykuły-pisma” – http://wgmedytacje.blogspot.com/
Blog „credo ut intelligam” – http://komentarzdopslamow.blogspot.com/
1982 - dyplom Akademia Sztuk Pięknych Kraków Wydział Form Przemysłowych (Katedra Komunikacji Wizualnej)
1982 - 2002 nauczyciel liternictwa PLSP Katowice
1993 - asystent (kierunek wzornictwo Wydział Grafiki katowickiej filii ASP Kraków)
1998 - doktor sztuk pięknych (doktorat - Wydział Grafiki katowickiej filii ASP Kraków)
2004 - doktor habilitowany sztuk pięknych (habilitacja - Wydział Form Przemysłowych ASP Kraków)
2008 - profesor nadzwyczajny (ASP Katowice).
Profesor nadzwyczajny dr hab. sztuk pięknych – pracuje na stanowisku profesora w Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.
2024 - (20 września) koniec pracy
Funkcje:
Prorektor ASP ds. Studentów i Badań Naukowych w latach 2008 - 2012.
Koordynator projektu Design Silesia z ramienia ASP Katowice 2010 - 2013.
Kierownik Zakładu Badań Wizualnych i Interakcji ASP latach 2009 - 2019.
Kierownik Pracowni Komunikacji Społecznej ASP w latach 2012 - 2019.
Kierownik Pracowni Projektowania i Badania Interakcji od 2019 - 2022.
Redaktor Biuletynu Sztuki Projektowania ASP Katowice 2005 - 2011.
Twórczość:
Drzeworyt sztorcowy, plakat, grafika użytkowa, komunikacja wizualna.
Udział w 115 wystawach i konkursach plakatu i grafiki artystycznej.
Prace w muzeach: Muzea Narodowe w Jeleniej Górze i Gdańsku, Muzea w Couvin Belgia i Fridrikstad Norwegia oraz Schwetzingen-Xylon Museum Schwetzingen Niemcy; Galerie w Kanagawa Yokohama Japonia, Kolekcja BWA Olsztyn, Kolekcja Polskiej Sztuki Sakralnej BWA Częstochowa, Muzeum Plakatu w Wilanowie
Działalność naukowa:
Prace naukowe z zakresu teorii znaku, obrazowania procesów myślowych i zagadnień przestrzeni abstrakcji, badań interakcji oraz projektowania społecznego.
STRONY WWW
WIESŁAW GDOWICZ – https://wgdowiczpublikacje.wordpress.com/
GESTY – Projekt Zakładu Badań Wizualnych i Interakcji ASP Katowice – http://projektgesty.wordpress.com/
PROJEKT GESTY SYKSTYNA – http://projekt-gesty-sykstyna.blogspot.com/
Pracownia Komunikacji Społecznej ASP Katowice – http://pksaspkat.blogspot.com/
Zakład Badań Wizualnych i Interakcji ASP Katowice – https://aspzbwii.wordpress.com
Blog „medytacje-artykuły-pisma” – http://wgmedytacje.blogspot.com/
Blog „credo ut intelligam” – http://komentarzdopslamow.blogspot.com/
less
Related Authors
InterestsView All (9)
Uploads
Books by Wiesław Gdowicz
Rozróżnienie pomiędzy abstraktem (elementy czystej matematyki), a konkretem (ludzie, drzewa) bardzo się komplikuje jeżeli wniknąć głębiej w proces poznania. Proces poznania umysłowego przebiega w ten sposób, że to co jest wynikiem poznania zmysłowego czyli wyobrażenia zostaje przejęte przez intelekt możnościowy. Wyobrażenia zostają prześwietlone i przeobrażone przez intelekt czynny w pojęcia. Cały ten proces ma na celu odmaterializowanie wyobrażeń, aby mogły być przyjęte przez władzę intelektu możnościowego. Każde więc wyobrażenie musi się odmaterializować i uogólnić, aby przekształcić się w pojęcie. Ten proces przeobrażania się wyobrażeń w pojęcie nazywa się abstrakcją. Abstraho po łacinie znaczy oddzielam, odrywam. W procesie abstrakcji dokonuje się oddzielnie wszystkich elementów czasowo-przestrzennych w wyobrażeniach i odszukiwanie wspólnej treści – pojęcia.
Model przestrzeni abstrakcji MPA to obiekt składający się z dwóch przylegających podstawą do siebie prostopadłościanów (A i B). Kwadratowa podstawa prostopadłościanu A to poznawana rzecz, a figury leżące na niej to cechy rzeczy. Poznanie cech rzeczy polega na „oderwaniu” jej od rzeczy i umieszczeniu jej obrazu w przestrzeni. Poprzez umieszczony w przestrzeni abstrakcji obraz jest możliwe jej poznanie w rzeczy. Działanie MPA można streścić w następujący sposób:
Etap pierwszy: W przestrzeni A dokonuje się proces powstawania obrazów zastępczych cech rzeczy. Obrazy zastępcze cech ustawiają się w przestrzeni A według hierarchii ich postrzegania. Powstawanie zastępczych obrazów cech rzeczy (czyli zastępczego obrazu rzeczy) kończy się wtedy, gdy ostatni obraz cechy zostanie umieszczony na odpowiednim poziomie.
Drugi etap: To uniesie się całej uhierarchizowanej przestrzeni obrazów zastępczych cech rzeczy i przemieszczanie się do przestrzeni B. W czasie „przechodzenia” zastępczego obrazu rzeczy przez podstawę przestrzeni B każdy obraz cechy zostawia odciśnięty w niej swój ślad. Etap drugi kończy się wtedy, gdy cały zastępczy obraz rzeczy znajdzie się w przestrzeni B, a w jej podstawie odciśnięty jest obraz rzeczy.
W etapie pierwszym zastępcze obrazy cech rzeczy wykonują jakiś ruch od rzeczy do odpowiedniego poziomu. Dla każdej cechy rzeczy tworzy się oddzielny obraz. To co spaja wszystkie zastępcze obrazy cech to hierarchia. W etapie drugim ruch dotyczy całego uhierarchizowanego zastępczego obrazu rzeczy. Etap pierwszy jest miejscem tworzenia się hierarchii obrazów zastępczych cech i potencjalnie może zawierać dowolną ilość kombinacji hierarchii. Etap drugi natomiast jest całkowicie uzależniony od etapu pierwszego.
Istotą działania MPA jest umieszczanie według odpowiedniej hierarchii zastępczych obrazów cech rzeczy w jednej przestrzeni i przemieszczanie jej do drugiej przestrzeni tak, aby w jej podstawie odcisnęły się uhierarchizowane zastępcze obrazy cech rzeczy. Hierarchię w pierwszej przestrzeni określa kolejność postrzeżenia cechy w rzeczy. W drugiej natomiast kolejność w czasie, w jakim dany obraz cechy przechodzi przez podstawę.
Pogłębiona analiza, którą zastosowałem do badań nad zagadnieniem abstrakcji w oparciu o zagadnienia metafizyczne i logiczne rzuca szersze światło na ten problem i otwiera dalszy etap poznania abstrakcji przy użyciu modeli wizualnych. Myśl przedstawiona w pracy pozostaje na poziomie zagadnień teoretycznych, można powiedzieć podstawowych. Dotyczy jak najbardziej konkretnych problemów, które są doświadczeniem każdego człowieka.
Praca została posiada również rozdziały: „Zagadnienia metafizyczne”, w którym zostały podane podstawowe pojęcia dotyczące filozofii tomistycznej pozwalające na szersze rozumienia procesu poznania i procesu abstrakcji oraz „Zagadnienia logiczne” będący przybliżeniem metody fenomenologicznej, metody semiotycznej oraz metody aksjomatycznej na podstawie pracy pt.: ”Współczesne metody myślenia” profesora Józefa Marii Bocheńskiego.
Papers by Wiesław Gdowicz
Słowa kluczowe: proces, gra, Gadamer, model procesu, metoda projektowa
Odpowiedź będzie podążać dwoma drogami:
(1). Analizy wewnętrznej obrazu - tutaj przedstawiam wynik moich badań nad ilustracjami (struktura) w dzie- le renesansowego uczonego Carolusa Bovillusa pod tytu- łem: „Liber de sapiente”; i
(2). Porównanie sposobów użycia wizualnych przed- stawień między Platonem a Arystotelesem. Zestawienie wyników obydwu dróg pozwoli powrócić do postawio- nego w tytule pytania.
„Dizajn na pograniczu!” to warsztaty projektowe, podczas których grupa młodych projektantów miała za zadanie stworzyć́ koncepcje zagospodarowania i aktywizacji kluczowych miejsc w przestrzeni publicznej wybranej miejscowości. Studenci kierunku projektowego polskiej (Wzornictwo ASP Katowice) i czeskiej uczelni (Katedra Architektury VŠB TU Ostrawa), pod okiem ekspertów - prowadzący warsztaty pedagodzy z ASP Katowice oraz pedagog z VSB TU Ostrawa, a także zaproszeni zewnętrzni eksperci), przez pięć́ dni mieszkali w obu miastach starając się̨ jak najlepiej je poznać́. Wywiady, konsultacje, ankiety i rozmowy z władzami miasta oraz mieszkańcami były koniecznym etapem ułatwiającym podejmowanie decyzji w procesie projektowym. Zespół „Dizajn na pograniczu” kładł nacisk na te rozwiązania, które odpowiadały lokalnym potrzebom.
Korzystając z odkrytego przez Heideggera faktu, że „ze skrytości i nie jawności rzeczy trzeba niejako gwałtem wydobywać prawdę” (H. G. Gadamer Cóż to jest prawda), bo greckie pojęcie prawdy „alatheia” to „nieskrytość” ‐ chciałbym to odkrycie uczynić punktem wyjścia moich rozważań.
W tekście „Czy filozof boi się obrazu?” pokazałem, że pojęcia ‐ struktury i jej hierarchii ‐ to główne elementy łączące model intelektualny myśli, z wewnętrzną strukturą obrazu, który jest jego przedstawieniem. Analiza powstawania obrazu od strony pojęć intelektualnych może ukazać obraz w nowym świetle. Jeżeli „Język jest językiem samego rozumu.” jak powiada Gadamer, czyli język jest blisko rzeczy, którą nazywa ‐ to jak się ma do tego fakt powstawania obrazu rzeczy?
Powiązanie modelu mentalnego myśli z wewnętrzną strukturą obrazu, które jest jego przedstawieniem pozwala na określenie relacji pomiędzy modelem, a jego przedstawieniem oraz elementów procesu przekazywania informacji, który może być przy zastosowaniu odpowiedniej metody badawczej mierzony.
This article presents the part of the project related to the development of methods for determining the meaning of gestures, carried out by the Visual Research and Interaction Studio of the AFA in Katowice . The foundation of this method is the concept of the gesture semantic field, understood as the sum of meanings attributed to a given gesture.
We have been searching for a natural gesture by applying three fundamental concepts: (1) Semantic Field, (2) Meaning Hierarchy, (3) frequency of occurrence of gesture meanings. These concepts were applied by using semantic tests, the results of which were statistically processed.
Głównym celem zespołu Design Silesia ASP Katowice, którym kierowałem jako koordynator było zaprojektowanie ciągu wydarzeń, w którym realizowane byłyby idee zakładane przez Lidera projektu.
Tekst ukazał się w 7 numerze TAKEME …
Rozróżnienie pomiędzy abstraktem (elementy czystej matematyki), a konkretem (ludzie, drzewa) bardzo się komplikuje jeżeli wniknąć głębiej w proces poznania. Proces poznania umysłowego przebiega w ten sposób, że to co jest wynikiem poznania zmysłowego czyli wyobrażenia zostaje przejęte przez intelekt możnościowy. Wyobrażenia zostają prześwietlone i przeobrażone przez intelekt czynny w pojęcia. Cały ten proces ma na celu odmaterializowanie wyobrażeń, aby mogły być przyjęte przez władzę intelektu możnościowego. Każde więc wyobrażenie musi się odmaterializować i uogólnić, aby przekształcić się w pojęcie. Ten proces przeobrażania się wyobrażeń w pojęcie nazywa się abstrakcją. Abstraho po łacinie znaczy oddzielam, odrywam. W procesie abstrakcji dokonuje się oddzielnie wszystkich elementów czasowo-przestrzennych w wyobrażeniach i odszukiwanie wspólnej treści – pojęcia.
Model przestrzeni abstrakcji MPA to obiekt składający się z dwóch przylegających podstawą do siebie prostopadłościanów (A i B). Kwadratowa podstawa prostopadłościanu A to poznawana rzecz, a figury leżące na niej to cechy rzeczy. Poznanie cech rzeczy polega na „oderwaniu” jej od rzeczy i umieszczeniu jej obrazu w przestrzeni. Poprzez umieszczony w przestrzeni abstrakcji obraz jest możliwe jej poznanie w rzeczy. Działanie MPA można streścić w następujący sposób:
Etap pierwszy: W przestrzeni A dokonuje się proces powstawania obrazów zastępczych cech rzeczy. Obrazy zastępcze cech ustawiają się w przestrzeni A według hierarchii ich postrzegania. Powstawanie zastępczych obrazów cech rzeczy (czyli zastępczego obrazu rzeczy) kończy się wtedy, gdy ostatni obraz cechy zostanie umieszczony na odpowiednim poziomie.
Drugi etap: To uniesie się całej uhierarchizowanej przestrzeni obrazów zastępczych cech rzeczy i przemieszczanie się do przestrzeni B. W czasie „przechodzenia” zastępczego obrazu rzeczy przez podstawę przestrzeni B każdy obraz cechy zostawia odciśnięty w niej swój ślad. Etap drugi kończy się wtedy, gdy cały zastępczy obraz rzeczy znajdzie się w przestrzeni B, a w jej podstawie odciśnięty jest obraz rzeczy.
W etapie pierwszym zastępcze obrazy cech rzeczy wykonują jakiś ruch od rzeczy do odpowiedniego poziomu. Dla każdej cechy rzeczy tworzy się oddzielny obraz. To co spaja wszystkie zastępcze obrazy cech to hierarchia. W etapie drugim ruch dotyczy całego uhierarchizowanego zastępczego obrazu rzeczy. Etap pierwszy jest miejscem tworzenia się hierarchii obrazów zastępczych cech i potencjalnie może zawierać dowolną ilość kombinacji hierarchii. Etap drugi natomiast jest całkowicie uzależniony od etapu pierwszego.
Istotą działania MPA jest umieszczanie według odpowiedniej hierarchii zastępczych obrazów cech rzeczy w jednej przestrzeni i przemieszczanie jej do drugiej przestrzeni tak, aby w jej podstawie odcisnęły się uhierarchizowane zastępcze obrazy cech rzeczy. Hierarchię w pierwszej przestrzeni określa kolejność postrzeżenia cechy w rzeczy. W drugiej natomiast kolejność w czasie, w jakim dany obraz cechy przechodzi przez podstawę.
Pogłębiona analiza, którą zastosowałem do badań nad zagadnieniem abstrakcji w oparciu o zagadnienia metafizyczne i logiczne rzuca szersze światło na ten problem i otwiera dalszy etap poznania abstrakcji przy użyciu modeli wizualnych. Myśl przedstawiona w pracy pozostaje na poziomie zagadnień teoretycznych, można powiedzieć podstawowych. Dotyczy jak najbardziej konkretnych problemów, które są doświadczeniem każdego człowieka.
Praca została posiada również rozdziały: „Zagadnienia metafizyczne”, w którym zostały podane podstawowe pojęcia dotyczące filozofii tomistycznej pozwalające na szersze rozumienia procesu poznania i procesu abstrakcji oraz „Zagadnienia logiczne” będący przybliżeniem metody fenomenologicznej, metody semiotycznej oraz metody aksjomatycznej na podstawie pracy pt.: ”Współczesne metody myślenia” profesora Józefa Marii Bocheńskiego.
Słowa kluczowe: proces, gra, Gadamer, model procesu, metoda projektowa
Odpowiedź będzie podążać dwoma drogami:
(1). Analizy wewnętrznej obrazu - tutaj przedstawiam wynik moich badań nad ilustracjami (struktura) w dzie- le renesansowego uczonego Carolusa Bovillusa pod tytu- łem: „Liber de sapiente”; i
(2). Porównanie sposobów użycia wizualnych przed- stawień między Platonem a Arystotelesem. Zestawienie wyników obydwu dróg pozwoli powrócić do postawio- nego w tytule pytania.
„Dizajn na pograniczu!” to warsztaty projektowe, podczas których grupa młodych projektantów miała za zadanie stworzyć́ koncepcje zagospodarowania i aktywizacji kluczowych miejsc w przestrzeni publicznej wybranej miejscowości. Studenci kierunku projektowego polskiej (Wzornictwo ASP Katowice) i czeskiej uczelni (Katedra Architektury VŠB TU Ostrawa), pod okiem ekspertów - prowadzący warsztaty pedagodzy z ASP Katowice oraz pedagog z VSB TU Ostrawa, a także zaproszeni zewnętrzni eksperci), przez pięć́ dni mieszkali w obu miastach starając się̨ jak najlepiej je poznać́. Wywiady, konsultacje, ankiety i rozmowy z władzami miasta oraz mieszkańcami były koniecznym etapem ułatwiającym podejmowanie decyzji w procesie projektowym. Zespół „Dizajn na pograniczu” kładł nacisk na te rozwiązania, które odpowiadały lokalnym potrzebom.
Korzystając z odkrytego przez Heideggera faktu, że „ze skrytości i nie jawności rzeczy trzeba niejako gwałtem wydobywać prawdę” (H. G. Gadamer Cóż to jest prawda), bo greckie pojęcie prawdy „alatheia” to „nieskrytość” ‐ chciałbym to odkrycie uczynić punktem wyjścia moich rozważań.
W tekście „Czy filozof boi się obrazu?” pokazałem, że pojęcia ‐ struktury i jej hierarchii ‐ to główne elementy łączące model intelektualny myśli, z wewnętrzną strukturą obrazu, który jest jego przedstawieniem. Analiza powstawania obrazu od strony pojęć intelektualnych może ukazać obraz w nowym świetle. Jeżeli „Język jest językiem samego rozumu.” jak powiada Gadamer, czyli język jest blisko rzeczy, którą nazywa ‐ to jak się ma do tego fakt powstawania obrazu rzeczy?
Powiązanie modelu mentalnego myśli z wewnętrzną strukturą obrazu, które jest jego przedstawieniem pozwala na określenie relacji pomiędzy modelem, a jego przedstawieniem oraz elementów procesu przekazywania informacji, który może być przy zastosowaniu odpowiedniej metody badawczej mierzony.
This article presents the part of the project related to the development of methods for determining the meaning of gestures, carried out by the Visual Research and Interaction Studio of the AFA in Katowice . The foundation of this method is the concept of the gesture semantic field, understood as the sum of meanings attributed to a given gesture.
We have been searching for a natural gesture by applying three fundamental concepts: (1) Semantic Field, (2) Meaning Hierarchy, (3) frequency of occurrence of gesture meanings. These concepts were applied by using semantic tests, the results of which were statistically processed.
Głównym celem zespołu Design Silesia ASP Katowice, którym kierowałem jako koordynator było zaprojektowanie ciągu wydarzeń, w którym realizowane byłyby idee zakładane przez Lidera projektu.
Tekst ukazał się w 7 numerze TAKEME …
W tym tekście chciałbym zestawić ze sobą pojęcia „intuicji’ i „naturalności” w odniesieniu do pojęcia „gest naturalny”.
Tekst ukazał się w numerze 6 TAKEME …
Projekt realizuje się według sześciopunktowego planu. Główną ideę projektu przedstawię na wybranym przykładzie czterech młodzieńców, którzy symbolizują cztery żywioły: ziemię, ogień, powietrze i wodę i towarzyszą freskowi „Oddzielenie wód ponad sklepieniem od wód pod sklepieniem”. …
Celem projektu rozpoczętego w Zakładzie Badań Wizualnych i Interakcji Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach jest opracowanie metod służących do określania znaczeń gestów w komunikacji pomiędzy człowiekiem, a komputerem – ze szczególnym uwzględnieniem interakcji dwustronnej. Podstawą takiego opracowania jest koncepcja pola semantycznego gestu, które jest rozumiane, jako zbiór znaczeń przypisywanych danemu gestowi. W zaprojektowanych testach pytamy badanych o znaczenie prezentowanych im gestów, a statystycznie opracowane wyniki pozwalają nam na stwierdzenie częstotliwości występowania znaczeń oraz na zbudowanie hierarchii znaczeń danego gestu. …
Kansei-japońskie słowo tłumaczone jako uczucie, emocje, wrażenie, odnosi się do niepowtarzalnej delikatności i subiektywności emocji. Metoda została opracowana przez Mitsuo Nagamachi w 1970 roku jako sposób optymalizacji procesu projektowania. Akcentuje szczególnie trzy obszary: (a) Obszar percepcji – nieświadoma " intuicyjna " ocena obiektu, pozytywne i negatywne skojarzenia, rozpoznawanie wzorców, pamięć asocjacyjna, wspomnienia i doświadczenie, (b) Obszar behawioralny – ocena obiektu, świadoma i przewidywalna przyjemność użycia, (c) Obszar racjonalny-racjonalizacja.
W artykule omówiono metody Kansei i przedstawiono przykład metod badawczych, inspirowanych metodą Kansei, opracowanych w Zakładzie Badań Wizualnych i Interakcji ASP Katowice. Dotyczą one między innymi sposobów określania wymiernych cech obiektu odpowiedzialnych za powstanie pierwotnej oceny (omówiony zostanie projekt odnoszący się do relacji pomiędzy kształtem flakoników perfum, a zapachami jakie przechowują) czy znajdowanie relacji (wiarygodnej i mierzalnej) pomiędzy emocjami (nieuświadomione determinanty wyboru), a obserwowalnymi parametrami technicznymi produktu. Kansei jest oparte na pomiarze emocji związanych z percepcją obserwowanego obiektu i nie tylko optymalizuje proces projektowania, ale również może być innym spojrzeniem na sposób odbioru gotowego wytworu.